Θα ‘θελα πολύ να σε πιστέψω, να αφήσω πίσω ό,τι μου έκανες, να διαγράψω όλα εκείνα τα συναισθήματα που ένιωσα. Το ότι σε συγχώρησα, δεν σου δίνει το δικαίωμα να μου συμπεριφέρεσαι το ίδιο. Αν εσύ δεν έχεις την αυτογνωσία, δεν θα μπω στην διαδικασία να σου μάθω εγώ τον εαυτό σου. Ο ρόλος που είχα στη ζωή σου ήταν ρόλος κομπάρσου. Δεν ξέρω εάν είχα τον πρωταγωνιστικό ρόλο τι θα συνέβαινε.
Γιατί ξαναγύρισες;
Ακόμα κι αν ουρλιάζει μέσα μου το όνομά σου.
Γιατί ξαναγύρισες;
Ακόμα κι αν καίγεται το μέσα μου για σένα, εσύ γιατί ξαναγύρισες;
Στοίχειωσαν τα συναισθήματα που ένιωσα για σένα.
Αυτά ουρλιάζουν τις νύχτες.
Αυτά δεν με αφήνουν να κοιμηθώ.
Οι νύχτες έχουν γίνει Ερινύες στην ψυχή μου.
Άφησέ με να προχωρήσω. Μην μου τάζεις στρωμένους δρόμους με ροδοπέταλα, ενώ η πορεία μου είναι γεμάτη από αγκάθια. Πόσα δάκρυα ακόμα θα ρίξω για εσένα; Τόσο πολύ υποφέρουν οι άνθρωποι που αγαπούν; Η αγάπη δεν πονάει μου είπαν. Είναι όμορφη σαν τα λουλούδια. Μόνο που δεν γνώρισα αυτό στη δική μας περίπτωση. Ένας δανεικός παράδεισος με θεμέλια από χώμα.
Καλύτερα να φύγεις.
Καλύτερα να μην έρθεις ξανά.
Δεν ήταν γραφτό το μεταξύ μας να λειτουργήσει.
Αντίο αγάπη μου.
Αντίο φυλακή μου.
Χρυσάνθη Σ.