Καθημερινά ακούω μία φράση: Νομίζω τον καψουρεύτηκα! Νομίζω κτυπά η καρδιά μου, θα σπάσει. Νομίζω τον ερωτεύτηκα! Νομίζω θα λιποθυμήσω! Αχ δεν θα υπάρξει άλλος σαν αυτόν! Είναι ο πρώτος που με κάνει να νιώθω έτσι! Χαμογελώ… ίσως θλιμμένα… Δεν ειρωνεύομαι βρε κορίτσια, δεν σας κρίνω! Η μία και μοναδική φορά βέβαια που ερωτεύτηκα στη ζωή μου, έχει περάσει χρόνια τώρα ανεπιστρεπτί, χρόνια που ήταν όμορφα με όλα όσα περιέχει η λέξη… Ερωτεύτηκα; Ποιος ξέρει… Με χαλάει η “καψούρα” και σαν φράση και σαν συναίσθημα. Ο καθένας δίνει τη δική του εκδοχή. Πείτε “ήμουν ενθουσιασμένη όταν τον γνώρισα!”, “ήμουν ερωτευμένη”! Γιατί όταν ερωτεύεσαι, δεν αγαπάς. Δεν έχεις καν το περιθώριο να αγαπήσεις. Δεν προλαβαίνεις! Προέχει ο έρωτας… ο υπέρτατος έρωτας που θα σε ταξιδέψει στους ουρανούς. Ένα κλικ, μία ματιά, ένα έντονο βλέμμα σαν αυτό που χτυπάει κεραυνός, άλλοτε φέρνει κακοκαιρία, άλλοτε μία βροχή και έρχεται το ουράνιο τόξο! Μπήκε λέει στη ζωή μου και ρίζωσε! Ένα δύο μήνες… Μετά ήσουν ο άχρηστος, ο Ιούδας, ανέντιμος…
Τελικά να εμπιστευόμαστε; Να ερωτευόμαστε; Να επιμένουμε στην αγάπη; Δεν θέλω να σε ερωτευτώ! Δεν θέλω να πονέσω! Δεν θέλω να κλάψω ξανά! Δεν θέλω να υποκρίνομαι στον έρωτά σου! Δεν θέλω να χαζεύω τον ουρανό και να παρακαλάω το Θεό να μη σε χάσω. Δεν θέλω να με αφήσεις με ένα κλασικό μήνυμα “λυπάμαι αλλά…”. Δεν αντέχω ρε φίλε να με λυπάσαι! Δεν αντέχω να με χαιρετάς φιλικά! Ο έρωτας ομορφαίνει, γαληνεύει, φωνάζει μία φωνή στο αυτί μου… Όχι, ο έρωτας καταστρέφει ψυχή μου, απαντώ. Εγώ θέλω αγάπη, όχι έρωτα απλά, θέλω χάδια της ψυχής, επιθυμία, αμοιβαία συναισθήματα! Παρακαλάω να είσαι τίμιος! Χωρίς “ναι μεν αλλά…”. Όχι άλλα όνειρα θερινής νυκτός. Πάρε το πείσμα μου και κάν’ το ασπίδα σου! Νιώσε τους φόβους μου και πέταξέ τους! Αγάπα με εσύ και εγώ θα σε λατρέψω! Όχι, δεν ερωτεύομαι. Αγάπη θέλω, μόνο αυτή αντέχει στο χρόνο!
Ευαγγελία Αλιβιζάτου