Περνούν οι μέρες, είτε θέλω, είτε όχι. Αρχίζει και ξεθωριάζει η εικόνα σου…. Όλα τα όμορφα που έγραφα, όλες αυτές οι συνηθισμένες λέξεις για τα σπάνια αυτά που ένιωσα, χάνονται. Τώρα ένα μικρό χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου κάθε φορά που έρχεσαι στην θύμησή μου. Είναι θα έλεγα ανακούφισης, από όλα αυτά που φοβόμουν τόσο καιρό μακριά σου. Μα είμαι εδώ! Δεν χάθηκα! Ζω ελεύθερη πια!

Μαίρη