Σε κάθε γωνιά του κόσμου ανθίζουν όνειρα, κρυμμένα πίσω από το τρέξιμο των καθημερινών αναγκών μας. Όνειρα που μπορούν να γαληνεύσουν την ψυχή μας και να μας οδηγήσουν σε ανεξερεύνητους κόσμους, αν κάνουμε το πρώτο τολμηρό βήμα για να τα υλοποιήσουμε.
Θαυμάζω και παραδειγματίζομαι από τους μεγάλους ανθρώπους που άφησαν ιστορία, γιατί δεν φοβήθηκαν να κλείσουν τα αυτιά τους στον θόρυβο του κόσμου και να δώσουν την προσοχή τους στον στόχο τους, που σαν να ήταν καρφωμένος βαθιά στην καρδιά τους, τους έδινε το νόημα της ζωής. Αυτοί είναι εκείνοι οι λίγοι που έχουν το θάρρος να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, παρά τα εμπόδια, τις αμφιβολίες και τις αρνητικές φωνές που ακούνε από παντού. Μα αλήθεια η ζωή δεν είναι καθημερινά γεμάτη από αμφιβολίες, ανησυχίες και ανασφάλειες;

Κάθε βήμα προς την κατάκτηση των ονείρων μας, στην αρχή φαντάζει σαν ένα τεράστιο βήμα στο κενό, αλλά αν έχουμε το θάρρος να κοιτάξουμε με σταθερό βλέμμα τον στόχο μας, ανοίγουμε μέσα μας έναν κόσμο απερίγραπτης ομορφιάς και θετικότητας, παρά τις δυσκολίες. Σε αυτόν τον δύσβατο δρόμο, είναι βασικό να έχουμε ένα – δύο ανθρώπους που στηρίζουν το όνειρό μας, που μας ωθούν να πάμε πιο ψηλά και μας θυμίζουν την αξία μας. Είναι εκείνοι που μας παρακινούν να συνεχίσουμε όταν νιώθουμε απογοητευμένοι, εκείνοι που με τα λόγια τους μας τονώνουν όταν αντιμετωπίζουμε αντίξοες συνθήκες και όταν αμφισβητούμε το ποιοι είμαστε πραγματικά. Η σταθερή αγάπη τους και η έγνοια τους, μας υπενθυμίζει ότι κάθε αποτυχία είναι απλά ένα βήμα προς την επιτυχία και κάθε ανατροπή είναι μια ευκαιρία για νέο ξεκίνημα.