Εισβολή στην ψυχή μου, αυτό ήσουνα! Μία εισβολή στην κουρασμένη μου ψυχή.
Λυσσαλέα περίμενα τη στιγμή που θα έπαιρνα τα συναισθήματά μου πίσω από εκεί που δεν ανήκαν!
Δεν σου άνηκε τίποτα! Ούτε αυτά!
Τα άφησα για μέρες, για μήνες, για χρόνια, έσκασαν σαν χειροβομβίδα μπροστά μου.
Και γνώρισα αυτόν.
Αυτόν που έκαψε το παρελθόν και πήρε μακριά μου την καταραμένη κατάντια.
Την έκανε χαρά, παρόν με μέλλον.

Το όνειρο κάθε γυναίκας… Να παίξει με τη ζωή το ωραιότερο παιχνίδι του κόσμου, την αγάπη, τον έρωτα.
Άφησα τα βρώμικα ίχνη και τα “πρέπει” στον αυλόγυρο της αδιαφορίας που είχα βιώσει.
Μπήκα και στην οδό της χαράς, του γέλιου, του έρωτα, της αμοιβαιότητας.
Φωτιά τα συναισθήματα.
Είχα ξεχάσει πώς είναι να νιώθεις και να σε νιώθουν.
Το απλό καθημερινό, την αγάπη σε μια κούπα τσάι, το κοίταγμα στα μάτια. Την καρδιά να χτυπά σαν ρολόι στον τοίχο, κάθε που ο δείκτης μετακινείται, ένα καινούργιο συναίσθημα γεννιέται στην ψυχή μου.

Οι μυρωδιές μαγεία.
Φωνή οπτασία.
Αγάπη, μόνο αγάπη αληθινή!
Το παρελθόν να καίγεται, να καίγεται στις στάχτες!
Μα δεν θα αντέχεις την διαδρομή! Αυτή τη φορά δεν με πρόλαβες!
Φώλιασα ανόητε!
Στην πόρτα σου έχεις φίδια!
Δεν πλησιάζει ψυχή ούτε στις στάλες της βροχής!
Εξαπατημένη για τόσα κι άλλα τόσα που ακόμα δεν λέγονται.
Στην κοσμάρα μου, αν το θέλεις, για να μην βλέπω τη δική σου άθλια κοσμάρα.

Έπεφτες χαμηλά, κρυβόμουν πίσω σου μην με δείχνουν με το δάχτυλο.
Να διαφωνούσα; Όχι, τα λεκτικά χαστούκια πονούσαν.
Θα τα ανταπέδιδα και θα βρισκόμουν κλειδωμένη!
Αυτή ήταν η περίφημη ζωή.
Η βίλα του υποκριτή.
Μια τεράστια σκατένια προσωπικότητά ήσουν, μπαλωμένη από τις τρύπιες λέξεις σου.
Ακόμα έρχονται οι στιγμές οι πικρές που δεν μπορώ να ξεχάσω το μίσος, την κακία, το μονταρισμένο εγώ σου, αυτό που η κοινωνία σε χειραγώγησε και εσύ με τη σειρά σου εμένα.