Έχω, έχεις, έχουμε ζήσει όλοι στιγμές πανέμορφες. Από αυτές τις μαγικές, που ο χρόνος θαρρείς σταματά ή τουλάχιστον αυτό επιθυμείς. Από αυτές που νιώσαμε τι είναι αυτό που ονομάζεται ευτυχία. Από αυτές που διαβάσαμε σε βιβλία και είδαμε σε ταινίες, ευχόμενοι να αξιωθούμε να ζήσουμε. Κι αυτές οι στιγμές έγιναν θησαυρός στο ντουλάπι των αναμνήσεων. Έγιναν δύναμη κι ελπίδα. Έγιναν το προσωπικό μας ποίημα. Τις βγάζουμε στην επιφάνεια όποτε το έχουμε ανάγκη, κάθε φορά που περνάμε δύσκολα κυρίως, έτσι, για να μην ξεχνάμε πως η ζωή είναι όμορφη.

Έχω, έχεις, έχουμε ζήσει επίσης και στιγμές κακές. Ζόρια, πίεση, απελπισία και όλα τα συναφή. Αυτά που προσπαθούμε, μάλλον χωρίς επιτυχία, να ξεχάσουμε. Αυτά για τα οποία έχουμε μετανιώσει και θα θέλαμε να αλλάξουμε. Γι’ αυτό λοιπόν αν θα είχα την ευκαιρία, θα διάλεγα να γυρίσω πίσω σε τέτοιες στιγμές. Για να αλλάξω όσα έγιναν, να εμποδίσω την εξέλιξη και την κατάληξη που είχαν και να δώσω άλλη. Τα όμορφα ήταν τόσο υπέροχα, που δεν χρειάζονται αλλαγή κι εξάλλου πιστεύω στη μοναδικότητά τέτοιων στιγμών! Τα κακώς κείμενα όμως… τι δε θα ‘δινα να έχω μια ευκαιρία να τους δώσω άλλη τροπή… Ας μην ξεχνάμε πόσο σημαντικά υπήρξαν και πόσα που ακολούθησαν δεν εξαρτήθηκαν από γεγονότα άσχημα, πόσα σημάδια μας άφησαν, πόσες αποφάσεις πυροδότησαν και πόσο όρισαν ή καθόρισαν τη ζωή μας. Όλα αυτά λοιπόν, δε θα ήταν πολύ σπουδαίο να έχεις τη δυνατότητα να τα διαχειριστείς αλλιώς και να σώσεις ό,τι μπορείς, όταν διακυβεύεται η γαλήνη σου και η ευτυχία σου;