Κάποτε υπήρξα ρομαντική, ονειροπόλα. Ίσως πολλές φορές αφελής, γιατί πίστευα τα ωραία λόγια. Πόσο λάθος έκανα και πλήγωσα τον εαυτό μου… Πόσο λάθος έκανα που άφησα το σώμα μου να γίνει χώρος αποθήκευσης άχρηστων πληροφοριών και έρμαιο των σαρκικών απολαύσεων… Ναι λάθος. Έζησα έντονα μέχρι να βρω αυτό που ήθελα. Έναν άνθρωπο που θα είναι εκεί για μένα. Έναν άνθρωπο που θα είμαστε μαζί. Κι ύστερα εμφανίστηκες εσύ.
Ίσως από την αρχή δεν έπρεπε να σε έχω προσέξει. Πίστεψα ότι εσύ ήσουν. Όμως δεν είσαι ούτε εσύ. Η ζωή μου είναι ένας Γολγοθάς. Έχει ανηφόρα μεγάλη. Αν δεν μπορείς να σηκώσεις τον Σταυρό μαζί μου, τουλάχιστον φρόντισε να μην μπαίνεις στον δρόμο μου. Γιατί όχι μόνο δεν μου κάνεις καλό, αλλά με κάνεις να σε μισώ ολοένα και περισσότερο.
Χρυσάνθη Σ.