Ο πιο δικός σου άνθρωπος, είναι εκείνος που θα είναι δίπλα σου, εκείνος που θα κλάψει με την λύπη σου, αλλά και με την χαρά σου, εκείνος που θα σου απλώσει το χέρι όταν όλα καταρρέουν να σε τραβήξει πάνω. Εκείνος που θα τον “χτυπήσεις” και θα σε χαϊδέψει. Εκείνος που θα τον αδικήσεις και θα σου συγχωρέσει τα λόγια σου. Εκείνος που θα τον διώξεις ξανά και ξανά και πάλι θα γυρίζει πίσω. Εκείνος που θα μείνει τελευταίος να σου θυμίζει ότι αξίζεις, όταν όλοι θα έχουν φύγει.
Εκείνος που θα πεινάει και θα σου δώσει την τελευταία του μπουκιά. Εκείνος που θα σου πει “σ’ αγαπώ” με πράξεις. Εκείνος που δε θα ζητήσει ποτέ να του ανταποδώσεις τίποτα. Εκείνος που δε θα σε προδώσει ποτέ… Μόνο ένας άνθρωπος είναι αυτός και ακούει στην λέξη “μάνα”.
Συγνώμη μάνα, για τον δύσκολό μου χαρακτήρα. Συγνώμη μάνα και ευχαριστώ που είσαι μάνα μου. Ευχαριστώ που είσαι πάντα εδώ.
Μαίρη