Πού είσαι όταν το βλέμμα μου κοιτάζει στο άπειρο; Πού είσαι όταν το μυαλό μου προσπαθεί να φτιάξει την μορφή σου;
Πού είσαι όταν το σώμα μου τρέμει από την ανάγκη σου; Πού είσαι όταν η σκέψη μου χάνεται για να σε βρει;
Τα χείλη ψιθυρίζουν κάθε λεπτό “πού είσαι;” με την ελπίδα να υπάρχει ακόμα στα συντρίμμια της καρδιάς μου και ο αναστεναγμός της γίνεται ένα με την φωνή… Πού είσαι;

Μαίρη