Ας μιλήσουμε για τα όνειρα… Τα όνειρα, που ταβάνι δεν έχουν. Εκείνα που μένεις ξύπνιος για να τα σκέφτεσαι και για να τα ζήσεις πρέπει να σηκωθείς από το κρεβάτι. Είχα κάποτε και ‘γω ένα όνειρο, ήσουν ο πρωταγωνιστής του. Μάλλον εδώ ξεκινάει το πρώτο μεγάλο λάθος μου. Στα δικά σου όνειρα πρέπει να είσαι εσύ η ίδια πρωταγωνίστρια. Αν κάποιος θέλει να το μοιραστεί μαζί σου, θα πρέπει να έρθει να ενώσει το δικό του με το δικό σου. Δεν έχει νόημα να ονειρεύεσαι κάτι που περιλαμβάνει ανθρώπους αν δεν είναι και δικό τους όνειρο, γιατί τότε το όνειρο γίνεται εφιάλτης.
Πράγματα που σκέφτηκα, στιγμές που έζησα στο μυαλό μου μαζί σου, ένα μέλλον υπέρλαμπρο και ένα φως να γεμίζει την ψυχή μου με σκέψεις γεμάτες ευτυχία, έγιναν ξαφνικά μυτερά γυαλιά από τα θραύσματα που άφησαν πίσω τους κάποια γυάλινα όνειρα, πέφτοντας μαζί μου από τα σύννεφα που ζούσα. Καμιά φορά η αλήθεια είναι τόσο σκληρή και αδυσώπητη, που σε ταράζει ολόκληρη, δεν δείχνει ίχνος οίκτου. Έρχεται σαν τσουνάμι και σου κάνει κομμάτια κάθε γυάλινο όνειρο…
Mary R