Ξέρεις τι πιστεύω; Πως άνθρωποι σαν εμένα, δεν πρέπει να ζούνε πολλά χρόνια. Και η αλήθεια είναι πως συνήθως φεύγουν νωρίς. Είναι μαρτύριο η ζωή μας εδώ. Δεν έχουμε μάθει στις μετριότητες και στα δήθεν. Είμαστε αυτό που είμαστε και τα δίνουμε όλα σε αυτούς που αγαπάμε. Άνευ όρων. Κι όταν δίνεις συνέχεια, κάποια στιγμή αδειάζεις. Και τότε είναι η στιγμή που πρέπει να φύγεις. Γιατί αν δεν έχουμε να δώσουμε άλλο, δεν έχει νόημα η ζωή μας. Μόνο έτσι ζούμε εμείς, προσφέροντας την αγάπη μας, την βοήθεια, την στήριξη σε όποιον την χρειάζεται και χωρίς πάντοτε να την αξίζει.
Αν μ’ αγαπάς λοιπόν και χρειάζεσαι πραγματικά την αγάπη μου, εγώ είμαι εδώ και μέσα από την ευτυχία σου θα θεραπεύω τις πληγές μου. Αλλά μόνο αν με χρειάζεσαι πραγματικά. Αν όχι, τότε άφησε με να φύγω, μη με αδειάζεις άδικα και συντομεύει η ζωή μου. Δεν έχουν μείνει πολλά αποθέματα…
Ilona