Ακούς δίπλα σου συνέχεια παράπονα. Γκρίνια για αδιαφορία, νεύρα για άσχημες συμπεριφορές και συμπεράσματα περί ρουτίνας. Και ναι… αδιαμφισβήτητα υπάρχουν κι αυτά, όμως πριν συμβούν και πριν γκρινιάξεις, σκέφτηκες να προλάβεις; Σου περνά από το μυαλό ότι φέρεις κι εσύ ευθύνη; Αποφάσισες ποτέ να πολεμήσεις πραγματικά; Να δώσεις μάχες για αυτά που θες αλλά και για όσα δεν θες; Να δώσεις πριν αξιώσεις να λάβεις; Να βάλεις όρια και να διαπραγματευτείς;

Το ΜΑΖΙ είναι υπόθεση όμορφη μα και δύσκολη. Δεν έρχεται ουρανοκατέβατο και σίγουρα δεν συνοδεύεται από εγχειρίδιο χρήσης. Το ΜΑΖΙ πρέπει να είναι γιορτή και μάλιστα κάθε μέρα. Πρέπει να αποτελεί νίκη, στοχοπροσήλωση και απόλαυση. Ξεκινάς με το να είσαι ο εαυτός σου και συνεχίζεις απολαμβάνοντας τα πάντα. Το ΜΑΖΙ είναι πράξη κι όχι θεωρία, μα κυρίως ωριμότητα ως προς το ότι δεν υπάρχει τελειότητα. Ναι, θα συμβιβαστείς, ωστόσο αν κάνεις μόνο αυτό δίχως να σε γεμίζει τίποτα άλλο, έχασες. Δε γιορτάζεις μόνο εξαιρετικά γεγονότα και μέρες, γιορτή μπορεί να είναι η κάθε μέρα, η κάθε στιγμή που εσύ θα κάνεις μαγική.

Ξέρω… σιχαίνεσαι τα κλισέ -όλοι ενδεχομένως- αλλά είναι όντως σωστά, οπότε πάψε να αντιδράς ως έφηβος επαναστατικά ή ακόμη χειρότερα ως κακομαθημένο νήπιο. Χαλάρωσε και θα δεις ψύχραιμα αν είναι εκεί όσα θέλεις. Θα καταλάβεις αν άξιζε ή αξίζει η όποια επιλογή αν απλά ζήσεις χωρίς προτεραιότητα τα παράπονα και το ΑΝ. Θα υπάρξουν και δύσκολες ώρες σαφώς, θα υπάρξουν κι ασχήμιες ίσως… Αν είμαστε ΜΑΖΙ όμως με κάθε πλευρά του όρου κι αυτά θα είναι εντέλει γιορτή. Μια γιορτή αντοχής κι αγάπης αληθινής. Μια γιορτή για την ήττα του εγωισμού και τη δόξα της δοτικότητας.