“Από το αγκάθι βγαίνει ρόδο και από το ρόδο βγαίνει αγκάθι” λέει ο σοφός λαός. Μια σοφή κουβέντα, που έχει μείνει μέχρι και σήμερα. Τι σημαίνει όμως αυτό; Η διπλής σημασίας έννοια της φράσης, μας δείχνει πως από κάτι αρνητικό μπορεί να βγει κάτι θετικό και το ανάποδο. Στη προκειμένη περίπτωση μιλάμε για γονείς με παιδιά και κατά πόσο είναι σωστή η ανατροφή των παιδιών από τον γονέα. Αν θα μπορούσε να έχει επίπτωση στην μετέπειτα πορεία της ζωής του παιδιού, μια λανθασμένη ή όχι προσέγγιση ανατροφής από τους γονείς. Αλήθεια ποιος μπορεί να το κρίνει όμως αυτό; Κανείς δεν γεννήθηκε τέλειος, πόσο μάλλον σωστός γονέας και κηδεμόνας ενός ανήλικου παιδιού. Δεν έρχονται τα παιδιά με οδηγίες χρήσεως, αλλά και να έρχονταν, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά μόνο στην πράξη μαθαίνεις.

Μεγαλώνοντας και ανατρέφοντας ένα παιδί, μεγαλώνεις και εσύ μαζί του. Μαθαίνεις και εσύ μαζί του. Το κάθε παιδί εν τω μεταξύ, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι είναι ξεχωριστό, θέλει ειδική μεταχείριση. Δεν είναι όλα από την ίδια “πάστα” φτιαγμένα. Δεν εννοώ φυσικά να κάνουμε διάκριση και το ένα να έχει ευνοϊκότερη μεταχείριση σε σχέση με το άλλο. Επίσης και οι συγκρίσεις καλό είναι να αποφεύγονται, γιατί όπως προανέφερα το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό. Μπορεί στα μάτια σου να βλέπεις ότι το ένα παιδί είναι πιο μελετηρό από το άλλο, αλλά δεν σημαίνει ότι το άλλο είναι λιγότερο έξυπνο ή ταλαντούχο με κάποιο χάρισμα που δεν έχει ανακαλύψει ακόμα.

Πολλές φορές δεν αντιμετωπίζουμε αδέρφια από τους ίδιους γονείς, που συμπεριφέρονται διαφορετικά με εντελώς ανόμοιο τρόπο; Κι όμως έχουν διαπλάσει ένα τελείως διαφορετικό τρόπο αντίληψης στη ζωή. Σαν να έχουν μεγαλώσει σε ξένη οικογένεια το ένα από το άλλο. Αν το συνειδητοποιούμε αυτό λοιπόν όλοι μας, έρχεται να προστεθεί μια άλλη ρήση εδώ “το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει” εκτός βέβαια κι αν το μήλο κοπεί από το δέντρο και κυλήσει μακριά. Η ζωή έχει και τα απρόοπτά της. Δεν σημαίνει πάντα ότι είναι κάτι κακό και άσχημο και θλιβερό και καταστροφικό… Σίγουρα είναι όμορφο και συγκινητικό ένας πατέρας ή μια μάνα να βλέπει στο παιδί του ομοιότητες, όμορφα χαρακτηριστικά ή επιτεύγματα που είναι ίδια με αυτόν. Αλλά γιατί είναι νόμος στη ζωή να μοιάζουν πάντα τα παιδιά στους γονείς; Γιατί πρέπει να ακολουθούν πάντα τα βήματα των γονιών τους; Αν ο πατέρας για παράδειγμα είναι δικηγόρος, πρέπει και το παιδί του να ακολουθήσει το ίδιο επάγγελμα; Η ουσία είναι ότι ας γίνει ό,τι θέλει αρκεί να τον ευχαριστεί και να είναι ευτυχισμένος, να το εξασκεί με αγάπη, σεβασμό και ήθος.