Στις μέρες μας, σε μια κοινωνία με γρήγορους ρυθμούς και ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις, έρχονται να προστεθούν κι οι σχέσεις που πρέπει και θέλουν να συνάπτουν οι άνθρωποι. Διότι απαραιτήτως χρειάζονται, για να επικοινωνήσουν στους διάφορους τομείς της ζωής τους, όπως οικογένεια, εργασία, φιλία, έρωτας… Ο άνθρωπος, όσο μοναχικά κι αν επιδιώκει να φέρεται, δεν παύει να είναι ένα κοινωνικό ον που συναναστρέφεται με άτομα, είτε θηλυκά, είτε αρσενικά είναι αυτά. Έτσι φτάνουμε στις λεγόμενες σχέσεις που δημιουργούνται και συγκεκριμένα στις ερωτικές…

Σε έναν όμως κυνικό κόσμο που έχουμε φτάσει να υπάρχουμε, συναντάς ανθρώπους που θες να αναπτύξεις επαφές μαζί τους, να γνωρίσεις γιατί σου αρέσουν, σε ελκύουν κι ίσως προχωρήσεις και εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω… Κι εκεί έρχεται το ζουμί της υπόθεσης. Ο καθένας εκφράζει τα θέλω του και καθόλου κατακριτέο. Άλλος θέλει σχέση σοβαρή, άλλος για γάμο, άλλος για να περνάει καλά, άλλος για σεξ αποκλειστικά… Θα ακούσεις ό,τι θες, διότι απ’ όλα έχει ο μπαξές. Αν βρίσκεις αυτό που σου ταιριάζει και συμφωνεί μαζί σου, έχει καλώς. Αν όχι βράστα κι άστα…

Θα μιλήσω όμως για μια συγκεκριμένη ιδιάζουσα περίπτωση που πάντα θα αναρωτιέμαι κι ας με πείτε αφελή. Πώς γίνεται σχέση με το καλημέρα σας με έναν άγνωστο; Πώς γίνεται σχέση χωρίς συναίσθημα; Χωρίς αγάπη; Πώς ξεκινάς μια σχέση κατευθείαν από το κρεβάτι; Αν φυσικά θέλεις να έχει σοβαρές βλέψεις μελλοντικά, (σίγουρα θα υπάρχουν και περιπτώσεις που από one night stand κατέληξε σοβαρά, αλλά ήταν εξαίρεση κι όχι κανόνας). Να μην βγεις και να ξαναβγείς 5-10-20-30 φορές με τον άλλον; Υπερβάλλω; Όχι καθόλου και γέλα όσο θες. Εδώ ζευγάρια χρόνια μαζί και ανακαλύψανε μετά από 30 χρόνια ότι δεν γνωρίζουν τον άλλον, σαν να κοιμόντουσαν με έναν άγνωστο τόσο καιρό. Τα 20-30 ραντεβού που θα βγεις θα σε πειράξουν; Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πάρει μήνες πριν την ολοκλήρωση μιας σχέσης. Εκεί θα φανεί πόσο υπομονή μπορεί να δείξει ο άλλος και γνωρίζοντάς τον, μπορεί να ανακαλύψεις ότι δεν ταιριάζεις για τον α, χ, ψ λόγο. Δεν θα γλυτώσεις έτσι αδίκως να καταστρέψεις τη καρδιά σου και να φθείρεις τη ψυχή σου;

Πώς ξεπερνάς έτσι απλά το στάδιο της γνωριμίας; Πολλές φορές αποκλείεται, διαγράφεται ολοκληρωτικά αυτό το στάδιο, σαν να μην υπήρχε ποτέ. Ακόμα και κάποτε, στην εποχή των παππούδων μας, υπήρχε ο αρραβώνας, που ήταν περίοδος γνωριμίας για να δει το ζευγάρι αν ταιριάζει, να δοκιμαστεί λίγο, να δει αν μπορεί να πορευτεί μαζί. Τώρα πια, είναι μοντέρνες εποχές, ψεκάστε σκουπίστε, τελειώσατε. Είπαμε, κυνικές εποχές, όχι ρομαντικές. Δεν λέω βέβαια ότι τότε ήταν τέλειες, ας μη θίξουμε τα προξενιά για παράδειγμα, αλλά τέλος πάντων… Το σήμερα μας νοιάζει τώρα, γιατί σε αυτό ζούμε. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, παρά μόνο να το αποδεχτούμε, αλλά και να δούμε τι θα κάνουμε και με αυτό το μέλλον που μας κουνάει το μαντήλι..

Σχέσεις λοιπόν, πώς θέλουν να λέγονται σχέσεις; Θα έλεγα ότι είναι απλά μια επαφή, μια συνεύρεση και τίποτα παραπάνω. Μια ικανοποίηση σαρκικών απολαύσεων και ενστίκτων και μετά πάμε για άλλα. Άλλωστε μην ξεχνάμε, ειδικά ο άντρας έχει και τα ζωώδη ένστικτά του. Θέλει και την ποικιλία του, όχι πως πάει πίσω και η γυναίκα. Ό,τι τραβάμε λοιπόν πια, είναι γιατί το αποδεχόμαστε και δεν κάνουμε κάτι γι’ αυτό να αλλάξει. Ό,τι επιτρέπουμε, είναι γιατί δεν έχουμε τη δύναμη και το σθένος να το αλλάξουμε. Αποδεχόμαστε καταστάσεις που ξέρουμε ότι δεν είναι στο χέρι μας, κατά το ήμισυ τουλάχιστον, να μετατραπούν σε κάτι καλύτερο. Έχουμε όμως την επιλογή να του δώσουμε μια μούντζα και να φύγουμε, να πάμε εκεί που μας θέλουν και μας εκτιμούν, θα θέλουν να μας γνωρίσουν, να μας εκτιμήσουν. Όπως προανέφερα, τίποτα δεν είναι κατακριτέο, ο καθένας με τις επιλογές του, αν είναι ξεκάθαρα και αποδεκτά κι από τις δύο πλευρές, αν όμως δεν είναι, πικρή ιστορία και αυτό. Αλλά δεν μπορώ να πω πια, οι άντρες ειδικά είναι πιο ειλικρινείς από τις γυναίκες. Λένε ξεκάθαρα αυτό που θέλουν. Αυτή η ειλικρίνειά τους με σκοτώνει, σε σημείο αηδίας βέβαια, μια χυδαιότητα που μου φέρνει αναγούλα. Αλλά it’s not right but it’s ok που λέει κι η αγαπημένη μου Whitney.