Σε άλλες αγκαλιές προσπαθώ να ξεθωριάσω την μορφή σου. Μα σε ξένα φιλιά γεύομαι μόνο τα δικά σου. Στης μνήμης τα καμώματα προσπαθώ να αντισταθώ. Μα πάντα επανέρχεσαι στα όνειρά μου, στους εφιάλτες μου που με κρατούν ξάγρυπνη τα βράδια. Με όλα αυτά τα αναπάντητα “γιατί”, τα “τι κι αν” και όλες τις υποθέσεις που χάθηκαν πριν  καν ειπωθούν. Το ξέρω πως πονάς κι εσύ, μα ο εγωισμός σου δεν σ’ αφήνει να το δείχνεις. Γιατί όπως ο καθένας έχει τον τρόπο του να αγαπάει, έχει και το δικό του τρόπο να πονάει και να διαχειρίζεται την στεναχώρια.