Την κοιτάζω ξέρεις καμιά φορά… τις στιγμές που την κρατώ στην αγκαλιά μου κι είναι το ύφος της κάπως σφιγμένο και το βλέμμα της λίγο μελαγχολικό. Την κοιτάζω τις στιγμές που γελάει και που όταν τα μάτια μου κολλήσουν στα δικά της, γίνεται το γέλιο της βεβιασμένο χαμόγελο. Την κοιτάζω στιγμές χωρίς να ξέρει ότι τη βλέπω και μοιάζει το βλέμμα της ραγισμένο γυαλί. Επιφυλακτική στα “σ’ αγαπώ” μου, επιφυλακτική στα κοινά μας σχέδια που μοιράζομαι μαζί της, επιφυλακτική στα “δεν θ’ αργήσω”, στα “έχω δουλειά”, στα “σε θέλω” μου… Επιφυλακτική, τρομαγμένη, απόμακρη κάποιες φορές…

Κι είναι κάτι τέτοιες στιγμές που έρχεσαι εσύ στο νου μου, εσύ βλάκα μου, που κάποτε της έταξες όσα ποτέ δεν σκόπευες να κάνεις, που κάποτε της γέμισες την καρδιά με ψεύτικα “σ’ αγαπώ”, απραγματοποίητους όρκους και κάλπικα “είμαι εδώ”. Έρχεσαι εσύ στο νου μου βλάκα μου, που πρόδωσες την εμπιστοσύνη που σου έδειξε, που την γέμισες ανασφάλειες για το ποια είναι και το πόσα αξίζει, εσύ που εκμεταλλεύτηκες κάθε τι όμορφο που σου χάριζε απ’ την ψυχή της. Εσύ που προσπάθησες να φανείς “άντρας”, σπουδαίος, σημαντικός και προσπάθησες να την τσακίσεις για να αποδείξεις πόσο ανώτερός της είσαι και πόσο τυχερή θα έπρεπε να νιώθει που σε είχε. Πόσο λάθος τα σκέφτηκες όλα βλάκα μου!

Γιατί αν δεν μπορείς να σέβεσαι τον απέναντί σου, να τον κοιτάς στα ίσια στα μάτια και όταν δίνεις λόγο τιμής, να έχεις τη μπέσα να τον κρατάς, δεν αξίζει να παριστάνεις τον “άντρα”. Κι εκείνη δεν την σεβάστηκες βλάκα μου. Δεν σεβάστηκες τη μοναδικότητά της, αυτή που κάθε άνθρωπος έχει. Δεν σεβάστηκες την προσωπικότητά της, τον χαρακτήρα, την υπόστασή της ως άνθρωπο και γυναίκα. Προσπάθησες να την αλλάξεις, ύπουλα, μεθοδικά, να την κάνεις να αμφιβάλλει για την ίδια, να την κάνεις να σε κάνει Θεό της. Μα λάθος μονοπάτι χρησιμοποίησες! Γιατί βλάκα μου, μια γυναίκα θα σε κάνει Θεό της, μόνο αν ξέρεις τι λες, πότε το λες, πώς το λες και κυρίως, όταν μπορείς να στηρίξεις με πράξεις αυτά που λες. Γιατί ο άντρας (ο άνθρωπος) βλάκα μου, στις πράξεις φαίνεται κι εσύ στις πράξεις έμεινες μετεξεταστέος. Προσπάθησες να την χρησιμοποιήσεις κι “άνανδρα” την άφησες και ναι, αν ένιωθε, κατάφερες να τη διαλύσεις!