Θέλω να παλεύεις μαζί μου, όχι εναντίον μου. Να με τραβάς να σηκώνομαι και να συνεχίζω. Όπως κάνω κι εγώ όταν πέφτεις και εκνευρίζεσαι. Να μου αλλάζεις την οπτική και να μου γυρνάς το φακό σε κάτι άλλο. Έτσι δεν θα ‘πρεπε να είναι; Να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Να αλληλοσυμπληρωνόμαστε. Να γεμίζουμε τα κενά που δεν γνωρίζαμε ότι είχαμε. Έτσι πίστευα. Γιατί έτσι μας μαθαίνουν τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώνουμε. Πως όλα είναι τόσο όμορφα και ανάλαφρα όσο στα πρώτα ραντεβού. Πως ο μήνας του μέλιτος της αρχής, κρατάει για πάντα. Μα δύσκολα μαθαίνουμε πως οι σχέσεις, ο έρωτας, και το “εμείς” κρατάει μόνο όσο το θέλουμε και όσο το τροφοδοτούμε. Και οι δυο. Γιατί η αγάπη σε όλες της τις μορφές είναι αίσθημα αμοιβαίο.