Μην πεις λέξη, μην προσπαθήσεις να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα, την παραμικρή κουβέντα, την παραμικρή λέξη. Τα είπες όλα με τη συμπεριφορά σου. Οι πράξεις σου είναι πιο τρανταχτές από τον παραμικρό λόγο σου.

Η περιφρόνησή σου, η απουσία σου, η σιωπή σου, μίλησαν για σένα. Η γλώσσα του σώματος, η απραξία σου, ήταν οι σκέψεις που βγήκαν από τη ψυχή σου. Μου μίλησες χωρίς να το καταλάβεις, χωρίς να απαντήσεις στην ερώτησή μου, χωρίς να στείλεις ένα μήνυμα, χωρίς να πάρεις ένα τηλέφωνο. Χωρίς να ρωτήσεις τι κάνω, πώς είμαι, χωρίς να έρθεις να δεις αν είμαι καλά, αν με πεθύμησες. Με όλα αυτά τα «χωρίς» μου έδειξες πόσο λίγο με νοιάζεσαι, πόσο λίγο με σκέφτεσαι. Δεν είναι ανάγκη λοιπόν να μου πεις τίποτα διαφορετικό απ’ ότι δείχνουν οι πράξεις σου.

Μην προσπαθείς να δείξεις κάτι αντίθετο. Όλα ξεκάθαρα αποκαλύπτονται χωρίς να ανοίξεις το στόμα σου, κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλό σου με το να λες σ’ αγαπώ, μου αρέσεις, σε σκέφτομαι, σε θέλω, σε νοιάζομαι. Πόσο ψεύτικα, πόσο λίγα, πόσο άδεια, πόσο κούφια τα λόγια, όταν δεν ισοδυναμούν με τις αντίστοιχες ενέργειες που θα έπρεπε να κάνεις!