Για σένα, που τόσο αγαπώ… για σένα, που δεν λόγησα πότε πως θ’ αγαπήσω. Για σένα που απέρριπτα κάθε λεπτό και μόνο την σκέψη πως θα νιώσω. Για σένα που τόσο ξαφνικά φάνηκες και που τόσο δυνατά πάλεψα να μην δώσω σημασία. Για σένα που μια σου λέξη αρκούσε να κάνει τη διαφορά και άνοιξα τις πύλες της ψυχής μου να τρυπώσεις εκεί απλά μέσα σ’ ένα χαλαρό κι άσχετο διάλογο. Για σένα που με κάθε σου χαμόγελο, ξεχνάω τα πάντα γύρω μου. Για σένα που κάθε φορά που πλησιάζεις, σε κοιτώ σαν ήλιο λαμπερό! Τόσο όμορφος! Για σένα που από αυτές τις τυχαίες μας, περί ανέμων κ υδάτων συζητήσεις, τόσο πολύ σε λάτρεψα. Για σένα που με τον τρόπο σκέψης σου τόσο σε θαύμασα και τόσο θύμωσα.
Για σένα που θέλω τόσα να σου πω και παλεύω να στα δείξω όλα μαζεμένα σ’ ένα μου βλέμμα. Για σένα που ακόμα κι αν γράψω τόμους βιβλίων, όσες λέξεις και να πω γι’ αυτό που νιώθω, θα ‘ναι λίγο. Για σένα που όσο ξαφνικά ήρθες, τόσο ξαφνικά φοβάμαι ότι θα σε χάσω. Για σένα που δεν ξέρεις ακόμα τα μπορώ, ούτε τα θέλω μου, γιατί ποτέ δεν θα τολμούσα να τα πω. Για σένα που νομίζεις ότι μπορείς λίγα, αλλά εγώ ξέρω ότι μπορείς τα πάντα. Για σένα που πιστεύω… Για σένα που αγαπώ… Για σένα που λατρεύω… Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή, κάθε φιλί, κάθε συνάντηση, κάθε ελπίδα, κάθε χαμόγελο… Για σένα….
Τζο