Κοίτα τώρα τι συμβαίνει… Αρκεί μονάχα μια στιγμή για να αλλάξει ολάκερη η ζωή σου. Ας είναι μονάχα ένα λεπτό όπου διασταυρώνονται δυο βλέμματα και τότε το ξέρεις, το νιώθεις πως από εκεί και πέρα τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Κι όλα αλλάζουν μετά… Σαν χείμαρρος σε ξεσηκώνει. Και το ζεις μέχρι το μεδούλι. Όλα έντονα. Όλα πολύ. Και τα καλά και τα κακά. Γιατί έτσι είναι, όταν αισθάνεσαι βαθύτατα, τα νιώθεις όλα. Συνηθίζουμε πολύ πιο γρήγορα από ότι νομίζουμε.

Όσο και να λέμε ότι είμαστε καλά και μόνοι, όταν εμφανίζεται απροσδόκητα το άτομο που σε σαγηνεύει, μετά από λίγο δεν θυμάσαι καν πώς ήταν η ζωή σου χωρίς αυτό. Χωρίς τις ατέρμονες μεταμεσονύχτιες συζητήσεις, τα άσχετα μηνύματα που σε έκαναν να γελάς στο δρόμο, τα αστεία που μόνο οι δυο σας κατανοούσατε, τα τόσα μικρά που ήταν για σένα όμως τεράστια.

Αρκεί όμως μονάχα μια στιγμή για να αλλάξει ολάκερη η ζωή σου. Μια μέρα χωρίς μήνυμα ή κλήση, που τα αλλάζει όλα. Γιατί ό,τι συνήθισες, πρέπει να ξε-συνηθίσεις. Αλλά δεν θυμάσαι πώς ήταν όλα πριν. Τώρα έμειναν όλα στη μέση. Σαν μια κλωστή που κόπηκε στα δυο, πριν προλάβει να υφάνει την ιστορία της. Όνειρα που χάθηκαν στο απόγειό τους, ανεκπλήρωτα λόγια που δεν πρόλαβαν να γίνουν πράξεις, υποσχέσεις που ακούσια αθετήθηκαν και αντικαταστάθηκαν από εφιάλτες που στοιχειώνουν το μυαλό. Τόσα σχέδια που τελείωσαν, πριν καν ξεκινήσουν. Καρδιές που ράγισαν σαν σπασμένα γυαλιά. Κραυγές που πνίγηκαν στο μπάνιο και βουβάθηκαν μετά. Αγκαλιές κενές χωρίς καμία ζεστασιά.