Πώς μιλάς για “πάντα” και “ποτέ”; Εγώ δεν ξέρω αν αύριο θα ξυπνήσω! Πάντα μαζί, ποτέ μαζί… πολύ μεγάλες λέξεις ρε παιδιά! Άραγε ζήσαμε ποτέ ουσιαστικά μια στιγμή; Όποια κι αν είναι η κατάσταση που ζούμε, είναι κρίμα να την τοποθετούμε σε ένα ράφι με ταμπελάκια. Χάνουμε την ουσία της, την μαγεία της, το ανεξίτηλο χρώμα που χαρίζει στη ζωή μας.

Έτσι κι αλλιώς, καταβάθος γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά πως δεν μπορούμε να τροχοδρομήσουμε μία κατάσταση. Και πόσο μάλλον να φυλακίσουμε έναν άνθρωπο με τον όρο “πάντα” και “πότε”. Μία σχέση, μία συνεργασία, μία φιλία και μία οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση, έχει πάντοτε ημερομηνία λήξης. Ακόμα κι αν δεν βάλουμε εμείς την λήξη, θα την βάλει ζωή με το θάνατο. Μακαβριο και όμως αληθινό! Γιατί λοιπόν πρέπει να χάνουμε την κάθε μέρα και την κάθε στιγμή με το άγχος για το πού θα καταλήξει κάτι το οποίο γνωρίζουμε ήδη την κατάληξη;