«Φιλία ονομάζεται η πλατωνική σχέση μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων του ίδιου ή και διαφορετικού φύλου, με κύριο χαρακτηριστικό την αμοιβαία αφοσίωση και κατανόηση, χωρίς να υπάρχει συμφέρον, κίνητρο ή ανώτερος στόχος.»… Μεγαλώνοντας, όλοι γνωρίσαμε κάποια άτομα με τα οποία δεθήκαμε λίγο παραπάνω και δημιουργήσαμε στιγμές, άλλοτε όμορφες και άλλοτε άσχημες. Με τον καιρό όμως δεν έμειναν όλοι, κάποιοι έφυγαν από επιλογή, κάποιοι επειδή έπρεπε και κάποιους τους διώξαμε κακήν κακώς. Σήμερα θα μιλήσουμε για αυτούς τους λίγους που ό,τι και να έγινε, έμειναν εκεί, δεν εγκατέλειψαν, δεν φοβήθηκαν και συνέχισαν να μένουν δίπλα μας σε ό,τι δυσκολία ήρθε με τον καιρό. Για αυτούς τους λίγους, που πλέον δεν ονομάζουμε φίλους, αλλά οικογένεια. Εξάλλου έτσι δεν λένε; Ότι οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγεις; Έτσι και έγινε λοιπόν. Τους διαλέξαμε και μας διάλεξαν, αμοιβαία πράγματα.

Δεν ήταν εύκολο να φτάσουμε σε αυτό το σημείο βέβαια, έπρεπε να περάσουμε από πολλές δοκιμασίες, καλές και κακές, αλλά είναι εκείνοι που ξέρουμε πως ό,τι και να γίνει, θα είναι πάντα εκεί. Δεν χρειάζεται να είναι τριγύρω πάντα με τον φυσικό τρόπο, όμως ξέρουμε πως με ένα τηλέφωνο θα τρέξουν να μας βοηθήσουν. Μπορεί να είναι αυτοί που δεν μιλάμε κάθε μέρα και που δεν βρισκόμαστε πολύ συχνά, αλλά όταν το κάνουμε είναι σαν να μην πέρασε στιγμή. Μπορεί να είναι ο φίλος που μένουμε μαζί, κάνουμε τα πάντα μαζί και πλέον τσακωνόμαστε σαν αδέρφια για τους πιο ηλίθιους λόγους. Όμως είναι επίσης εκείνος που ό,τι και να γίνει, με μια φράση όπως «θα παραγγείλουμε τίποτα απ’ έξω;», το πρόβλημα έχει λυθεί και απλά καθόμαστε, τρώμε, χαζεύουμε σειρές και σχολιάζουμε από το τι φόρεσε η J.lo στα Grammy’s, μέχρι και γιατί μας άφησε στο “διαβάστηκε” ο μαλάκας.