Σου είπα πως θέλω να είμαι δίπλα σου, φίλη και στήριγμα, να αγαπώ όσα αγαπάς και να απαλύνω τα δύσκολά σου! Σου είπα με όλη την αγάπη της καρδιάς μου, πως είσαι ένα πλάσμα που νοιάζομαι και το εννοούσα. Σου είπα πως μπορείς να μου μιλήσεις για όλα, πως μπορείς να βασίζεσαι σε εμένα, σου είπα τόσα πολλά να σε πείσω… και εσύ μου απάντησες πως δίνω στον πεινασμένο νερό, πως εσύ δεν μπορείς να με δεις «φιλικά». Μου εξήγησες πως δεν μπορείς να πίνεις καφέ μαζί μου και να συζητάς για τα απίθανα, όταν οι σκέψεις σου είναι βυθισμένες στα μάτια μου. Τι άλλο να σου πω να σε πείσω, όταν δεν θες να ακούσεις; Γιατί για εσένα υπάρχει ή άσπρο ή μαύρο; Γιατί πρέπει να είμαι η ζωή σου ή τίποτα στην ζωή σου; Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε καλά και να χαιρόμαστε ο ένας την παρέα του άλλου;