,

Δεν μπορείς να μ’ αγγίξεις πια…

Φταίμε κι οι δυο, το παραδέχομαι χωρίς αμφιβολία καμιά. Εσύ που με χειριζόσουν κι εγώ που στο επέτρεπα. Έδωσα πολύ μεγάλο αγώνα για να ξεστομίσω τα της ψυχής μου όλα τα ακρωτηριασμένα λόγια. Αυτά που ‘χα βαθιά μέσα μου και δεν τολμούσα να παραδεχτώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό. Όταν έγινε επιτέλους η αποκάλυψη, όταν επικοινώνησα τον έσω με τον έξω εαυτό μου, τότε ένιωσα απέραντη ανακούφιση. Έσπασαν οι αλυσίδες, δεν με κρατούσες πια. Ένιωσα ελεύθερη από το βάρος που κουβαλούσα τόσα χρόνια.


Λυπάμαι ακόμα που διαφωνείς και φωνάζεις, γιατί εμένα δεν μπορείς να μ’ αγγίξεις πια. Όσο κι αν δεν θέλεις να τ’ αποδεχτείς, θα έρθει η στιγμή που θα νιώσεις ότι σου ξέφυγα. Μ’ αρέσει να το ξαναγράψω… Δεν μ’ αγγίζει τίποτε δικό σου πια…

Στέλλα Σωτήρκου


Advertisements

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.


Create a website or blog at WordPress.com

Αρέσει σε %d bloggers: