Σήμερα γιορτάζω και γελούν τα μάτια μου! Γιορτάζω και έχει ανθίσει όλη η φύση μου! Γιορτάζω την γέννηση, το μικρό δικό μου θαύμα!

Γεννήθηκα μια Τετάρτη, με δάκρυα στα μάτια, τα δικά μου και των γύρω μου. Λίγες ώρες πριν την γέννηση μου, είχε αφήσει την ζωή η νόνα μου (γιαγιά). Γύρω μου δεν ξέρω ακριβώς αν σκόρπισα χαρά ή θλίψη, αλλά οφείλω το «φωτεινό» όνομά μου, σε αυτό το γεγονός! «Ελένη έφυγε, Ελένη ήρθε!» αναφώνησαν όλοι και έτσι κατοχυρώθηκε το Ελένη και η αλήθεια είναι πως μόνο αυτό το όνομα με αντιπροσωπεύει!

Σήμερα γιορτάζω και ας τα χρόνια είναι αρκετά, δεν με «βαραίνουν», με κάνουν δυνατή και με εμπειρίες ζωής που δεν θα αντάλλασσα με καμιά παρελθοντική νιότη. Μα είναι δυνατόν θα πείτε, δεν θα ήθελες να είσαι μικρότερη; Νεότερη; Όχι και πάλι όχι! Σοφά η μεγάλη ενέργεια, η πηγή ζωής, μας κάνει σοφότερους μεγαλώνοντας και χαρίζει στην νιότη, όμορφα σώματα και ανεμελιά. Άλλωστε όμορφο σώμα μπορείς να έχεις σε όλες τις ηλικίες, αρκεί να σέβεσαι την κάθε ηλικία και οι απαιτήσεις σου να καλύπτουν τα δικά σου πρότυπα, όχι τα προβαλλόμενα. Και τι γιορτάζεις λοιπόν, θα με ρωτήσετε; Το ότι μεγαλώνεις ακόμα ένα χρόνο;

Θα σας πω τι γιορτάζω…γιορτάζω το ότι είμαστε υγιείς όλη η οικογένεια, οι φίλοι με τις οικογένειες τους και ότι ζούμε ειρηνικά. Γιορτάζω και ευγνωμονώ την κάθε ημέρα που αναπνέω, ακόμα και εκείνες τις μελαγχολικές και βαρετές ημέρες. Χρειάζονται και αυτές να αγγίξεις τα βαθιά σκοτάδια σου! Γιορτάζω γιατί ακόμα λαμβάνω θαυμασμό, συνδυασμό πνεύματος και εμφάνισης, αλλά περισσότερο γιορτάζω γιατί μπορώ να ελέγχω τον εαυτό μου σε βαθμό αξιοπερίεργο και να επιλέγω.