“Ανοίξου, αφέσου σε μένα, γιατί κρατάς άμυνες;”… Έλα μου ντε, γιατί; Γιατί κύριος, όσες φορές έριξα αυτές τις άμυνες, δεν μου βγήκε σε καλό, γι’ αυτό! Μ’ εκμεταλλεύτηκαν, με πλήγωσαν, με απάτησαν, με υποτίμησαν, με θεώρησαν δεδομένη κι άλλα πολλά, όρεξη να έχεις να διαβάζεις! Γι’ αυτό δεν αφήνομαι που τόσο διατυμπανίζεις ότι θες. Θα μου πεις… και πώς θα ζήσεις έτσι; Ήρεμη, θα έρθω να σου πω…

Θα με πεις αυστηρή, κρύα, απόμακρη. Και πολύ καλά κάνω, θα σου ξαναπαντήσω! Ζούμε σε μια εποχή που απορώ με όλες αυτές τις νέες κατηγορίες σχέσεων. Τι εννοώ; Ξεκινώ… ελεύθερη σχέση, friends with benefits (φίλοι με πλεονεκτήματα), κανονική σχέση ό,τι και αν μπορεί να σημαίνει αυτό, μιας και είναι καθαρά υποκειμενικό και για το τέλος σου φύλαξα την “δοκιμαστική σχέση”! Έφτασα κοντά 40 για να μάθω και την δοκιμαστική σχέση! Νέος όρος, νέα μόδα! Τι εννοεί κάποιος με τη λέξη “δοκιμαστική”; Όλα δοκιμαστικά είναι σ’ αυτή τη ζωή και σε κάθε επίπεδο σχέσεων, είτε φιλική, είτε ερωτική, είτε επαγγελματική. Ξεκινάς, γνωρίζεσαι, συνεργάζεσαι, κοινώς δοκιμάζεις και αν σου κάνει, συνεχίζεις και όπου βγει. Θες ταμπέλες; Δεν αρκεί να είσαι ξεκάθαρος στο τι θες και ζητάς;

Θες ο άλλος να αφεθεί, να απλώσει την ψυχούλα του στα πόδια σου, χωρίς να ξέρει τι θες εσύ να κάνεις. Και μην ακούσω το κλισέ “να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις”. Έλα τώρα… καμία σχέση δεν εμπεριέχει ανιδιοτέλεια, πέραν αυτής του γονιού με το παιδί! Στα λόγια καλά είναι όλα λοιπόν! Στην πράξη; Βαρύγδουπες δηλώσεις του τύπου “Σε θέλω, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα!”, “Είμαι ερωτευμένος μπλα μπλα μπλα…” και από πράξεις, μηδέν εις το πηλίκο!

Και εδώ έρχεται το παράδοξο της ιστορίας… σου δίνει ο άλλος αυτά που ζητάς και τι κάνεις; Βάζεις τον κυνηγό μέσα σου για ύπνο! Τον πέτυχες τον στόχο και δεν χρειάζεται πλέον να φέρεσαι όπως πριν. Κι ο άλλος που τον έχεις μάθει σε μια άλφα συμπεριφορά, αν απορήσει τι συνέβη, θα βγει ο τρελός και ο παράλογος! Αρχίζουν τα “Εγώ έτσι είμαι!”, “Έτσι έχω μάθει!” ,”Είμαι κλειστός άνθρωπος!” και πολλά άλλα που μέχρι τώρα δεν τα είχες δείξει. Κι εγώ μεσιέ που αφέθηκα εν τέλη όπως μου ζήτησες ή σχεδόν απαίτησες με τον τρόπο σου και το τρελό κι έντονο ενδιαφέρον σου, πρέπει ξαφνικά να μάθω σε άλλο μοτίβο; Και ποιο είναι αυτό; Έρχεσαι με οδηγίες, κατευθύνσεις; Να ξέρω!

Ε λοιπόν όχι! Αρνούμαι να είμαι παιχνίδι στο χέρι σου και να μην ξέρω τελικά πώς να φερθώ, γιατί δεν ξέρεις εσύ τι θες! Μάθε πρώτα να φέρεσαι και μετά να ζητάς πράγματα στα οποία δεν μπορείς να ανταποκριθείς πλέον σ’ αυτό το οποίο εσύ έχτισες και εφάρμοσες! Για πες μου λοιπόν… πώς θέλεις τελικά να σου φέρομαι;

Έρχομαι σε μια άλλη κατηγορία, άλλη μεγάλη μόδα εποχής… “ghosting” – το φάντασμα, ανεξήγητη εξαφάνιση κοινώς… Ο λόγος; Βαρέθηκε, πήρε την επιβεβαίωση που ήθελε, γύρισε η πρώην καψούρα και πολλά άλλα ακόμα. Κι εσύ; Εσύ πλέον περιττή παρουσία! Έδωσες αυτό που έπρεπε και γειά σας! Και πού καταλήγουν όλα αυτά; Να γίνεσαι ένας κάδος που όλοι πετάνε μέσα τα άχρηστα σκουπίδια της ψυχής τους και εσύ πρέπει να τα κάνεις και κομποστοποίηση, να τα χωνέψεις και να τα κάνεις και λίπασμα για τον επόμενο!