Μπορείς εκείνη την ώρα που πραγματικά σε θέλω, σε χρειάζομαι, χωρίς “γιατί” και εξηγήσεις, απλά να έρθεις; Στο ζητώ σαν χάρη! Μην αμελείς τις σχέσεις σου, μην γίνεσαι προβλέψιμος… νιώθω μόνη, δεν ξέρω πώς αλλιώς να στο πω, δεν ξέρω άλλο τρόπο να στο δείξω. Σε πόσες γλώσσες να σου εξηγήσω να καταλάβεις; Με πόσες πράξεις να σου εξηγήσω να νιώσεις;

Δεν θέλω να είσαι ο σάκος του μποξ μου, δεν με αφορά να τα «χώσω» σε κάποιον, να τα βγάλω από μέσα μου. Δεν έχω κανένα θυμό με εσένα, καμία απατηλή πεποίθηση ότι είμαι η γλυκιά αγάπη της ζωής σου! Το γλυκό κομμάτι μου πέρασε ανεπιστρεπτί, δεν είμαι πια ζάχαρη στο τραπέζι κανενός. Η γεύση μου έχει οξύτητα, σίγουρα δεν την ξεχνάς, αλλά όπως το κρασί, το απολαμβάνεις αργά και μόνο στην τελευταία γουλιά σου χαρίζει την δύναμη της γεύσης του. Έτσι και εγώ, ωριμάζω σε βαρέλια και κελάρια σκοτεινά και προσφέρομαι μόνο σε δυνατούς πότες.

Η ευτυχία στην σχέση μας, ήταν η ελευθερία του να ζούμε «μαζί και μόνοι». Το ελάττωμα του «μαζί και μόνοι», είναι πως όταν είσαι μόνος, εύχεσαι να είσαι μαζί και όταν είσαι μαζί, έχεις συνηθίσει τόσο το μόνος, που νομίζεις πως τελικά δεν έχεις και πολλή ανάγκη το μαζί! Θέλω μια σχέση μαζί ή έστω μια υπόσχεση πως όταν σου λέω “μου λείπεις”, να μου απαντάς «έρχομαι». Όταν μου λες «δεν ήταν καλή μέρα σήμερα», να εμφανίζομαι στην πόρτα σου. Όταν νιώθεις μόνος, να μην νιώθεις εγκαταλειμμένος, να νιώθεις πως μπορείς να μου μιλήσεις για όλα και εγώ θα κάνω τόσο μικρά όλα τα προβλήματα, ώστε να καταλάβεις πως σημασία έχουν άλλα.