Πώς γίνεται αυτό; Γιατί όσα κι αν έχουν συμβεί στο παρελθόν, όλα αυτά που μαθαίνουμε πια έχουν φτάσει να ξεπερνούν κάθε νοσηρή φαντασία – ειδικά όταν εμπλέκονται και δημόσια πρόσωπα “υπεράνω πάσης υποψίας”; Πώς μπορεί ένας πολυβραβευμένος συγγραφέας παιδικών βιβλίων, να κρύβει τέτοιο σκοτάδι μέσα του; Να έχει ξεχωρίσει για το ταλέντο του, να μιλάει στις ψυχές των παιδιών και παράλληλα στις κρυφές παραπλανήσεις, να αντλεί ευχαρίστηση, όταν βλέπει να καταστρέφονται; Είναι ψυχικό νόσημα; Είναι κακία; Ή είναι μια ιδιαίτερη μορφή διαταραχής; Όπως και να έχει, αυτό το κρυμμένο άρρωστο ενδιαφέρον που υπάρχει μέσα από το καλό να μετατρέπεται σε ένα ανεξήγητο εφιάλτη, ταράζει και έχει “σκοτώσει” μαζί, ένα μελλοντικό ενήλικα. Όλοι θέλουν να διαπράξουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους, γιατί ήμασταν και είμαστε εγωιστικά όντα. Το πιο επικίνδυνο μέσα σε αυτή κι άλλες τόσες κτηνωδίες, είναι ότι γνωρίζουν εξαρχής τι πάνε να κάνουν, ψυχικά και σωματικά σε ένα παιδί, αλλά μερικά “θέλω”, μερικά γούστα, μερικές προτιμήσεις, μόνο αηδία προκαλούν, αφήνοντας ανεξήγητα φαινόμενα σε προσωπικό και παγκόσμιο επίπεδο. Θα νιώθουμε ότι δεν ανήκουμε σε καμία ανθρωπότητα…

Δέσποινα Γρηγοριάδη