“Εγώ” που καταπίνουν “εμείς”, που τελειώνουν τόσο γρήγορα, όσο ξεκινούν. Σχέσεις που τρέχουν σε fast forward. Πρόχειρα συναισθήματα, πρόχειρα κρεβάτια, πρόχειροι όρκοι, πρόχειροι χωρισμοί, πρόχειρα δάκρυα, πρόχειρες αντικαταστάσεις και πάλι απ’ την αρχή. Επιδερμικές αγάπες που κυλούν στο σιφόνι του ντουζ μετά το πρώτο πήδημα που κάποιοι τολμούν να ονομάσουν “έρωτα”. Φιλιά που νοικιάζονται με την ώρα κι εγκαταλείπονται νύχτα, χωρίς καν να πληρωθούν τα κοινόχρηστα. Ψυχές χιλιοχρησιμοποιημένες και κορμιά κατσιασμένα από μιας βραδιάς “αιώνια αγάπη”.
“Ιδανικές” σχέσεις, με τα δικά μου – δικά μου και τα δικά σου, πάλι δικά μου. Να είσαι εδώ, χωρίς να χρειαστεί να κάνω βήμα πίσω. Να είσαι κοντά μου για να παίρνεις μέρος στα δικά μου σχέδια, στα δικά μου όνειρα, χωρίς να κάνω την παραμικρή προσπάθεια να γίνω μέρος στα δικά σου. Να είσαι δίπλα μου όταν θέλω, με τον τρόπο που θέλω και να τηρείς τους όρους που εγώ έθεσα και μόνος μου υπέγραψα ως προαπαιτούμενους. Εντός των δικών μου ορίων, εντός των δικών μου σχεδίων, εντός του δικού μου προγράμματος. Να γράφω το σενάριο – με πάντα προδιαγεγραμμένο το τέλος – και να διαβάζεις το ρόλο σου δυνατά και καθαρά κι εκείνες τις λέξεις… κατανόηση, ενσυναίσθηση, συμβιβασμός, σεβασμός, αγάπη… προσπέρασέ τες σε παρακαλώ, γιατί δεν πρόλαβα να διαβάσω την ακριβή ερμηνεία τους στο λεξικό…
Ζήσε όλα αυτά ξανά και ξανά, κάτσιασε ψυχή, καρδιά και μυαλό σε χίλια βρώμικα χέρια κι έλα να μου πεις γι’ αγάπη, έλα να μου πεις γι’ αλήθεια, για ανιδιοτέλεια και νοιάξιμο. Έλα να μου πεις για ψυχές που πνίγηκαν στον πόνο, για καρδιές που ράγισαν στο αντίο και μυαλά που γύρισαν στην προδοσία. Έλα να μου πεις για ψυχές που φώτισαν στο άγγιγμα, για καρδιές που φούσκωσαν στον πόθο, για μυαλά που κόλλησαν σ’ εκείνο το χαμόγελο. Έλα να μου πεις για “σ’ αγαπώ” που με πόνο ξεστομίστηκαν, για “πάντα” που απλόχερα χαρίστηκαν και χέρια που μητρικά σε κράτησαν. Έλα να μου πεις γι’ αγάπη που λέγεται με πράξεις κι όχι με ποτισμένα από αλκοόλ χείλη, κάποιο βιαστικά ξημερωμένο βράδυ…
Κική Γιοβανοπούλου
Μία απάντηση στο “Επιδερμικές αγάπες που κυλούν στο σιφόνι του ντουζ μετά το πρώτο πήδημα…”
[…] μιας βραδιάς, της μιας βδομάδας, του ενός μηνός κ.ο.κ. «Επιδερμικές αγάπες που κυλούν στο σιφόνι του ντουζ» όπως είχαμε γράψει κάποτε. Πάθη που έσβησαν με το […]