Είναι και κάτι καταραμένα βράδια που δεν περνάνε με τίποτα. Κάτι βράδια που νιώθεις τους λυγμούς να ανεβαίνουν σαν κόμπος στον λαιμό και να σε πνίγουν. Βράδια που νιώθεις ένα αδιανόητο πλάκωμα στο στήθος. Είναι από εκείνα που φοβάσαι ότι δεν θα περάσουν πότε και σε βυθίζουν στην θλίψη σου. Σε βυθίζουν σε βαθιές σκέψεις και συνειδητοποίηση για το τι πραγματικά έχει συμβεί στην ζωή σου. Αυτά τα βράδια λοιπόν, σου υπόσχομαι ότι θα περάσουν… 

Έχει περάσει ένας μήνας, δύο; Ούτε και ξέρεις πια. Τα σίγουρα και δεδομένα που είχες κάποτε έχουν καταρρεύσει παταγωδώς και εσύ προσπαθείς να μαζέψεις τα συντρίμμια. Βιάστηκες και χάρηκες, βιάστηκες να ερωτευτείς, αλλά και γιατί να μην βιαστείς; Ένιωθες ασφάλεια, τον ήξερες τόσο λίγο κι όμως είχατε τρομερή χημεία. Σου έδειχνε ότι σε θέλει στην ζωή του, σου έδειχνε ότι θέλει να μπει και στην δική σου, να διαλύσει κάθε ανασφάλεια που έχεις και να γίνει η άγκυρά σου. Και τα κατάφερε. Και όχι με τα λόγια, με κάτι χειρότερο, τις πράξεις. Γιατί τα λόγια μένουν στον αέρα, ίσως κάποιες φορές παρερμηνεύονται κιόλας, οι πράξεις όμως όχι. Είναι εκεί να σου δείχνουν ξεκάθαρα τον σκοπό τους.

Και εκεί που όλα μοιάζουν να είναι τέλεια και πετάς στο όμορφο σύννεφό σου, έρχεται από το πουθενά ένας δυνατός αέρας και σε ρίχνει. Αυτός ο αέρας έχει όνομα και λέγεται τρίτο πρόσωπο. Ούτε κατάλαβες πως έγινε και ούτε και θα καταλάβεις. Ο άνθρωπος που είχες πιο ψηλά από όλους σε διέλυσε. Ό,τι έκανε για εσένα το γκρέμισε σε μία μόνο στιγμή. Έτσι απλά γιατί δεν σκέφτηκε. Και το χειρότερο δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι ότι μετά τα όσα σου έδειξε, δεν θέλησε ποτέ να προσπαθήσει.

Δεν θέλησε να προσπαθήσει για εσάς. Του ήταν τόσο εύκολο να τα παρατήσει. Τόσο που σε κάνει να αμφιβάλλεις για όλα όσα σου είχε δείξει τόσο καιρό. Δειλία λέγεται. Αλλά όποιος αγαπάει πραγματικά δεν δειλιάζει. Δεν φοβάται. Μένει εκεί και το παλεύει μέχρι να τα καταφέρει. Και αν δεν τα καταφέρει, τουλάχιστον έκανε ότι μπορούσε για να το πετύχει. Μην βιαστείς να μετανιώσεις όμως για όσα περάσατε μαζί, για την αγάπη, τις στιγμές, τα ταξίδια, τον έρωτα, τα φιλιά. Και σίγουρα μην βιαστείς να μετανιώσεις για αυτό που πονάει περισσότερο, τις αγκαλιές. Ξέρεις εσύ, αυτές που θα πέθαινες να μπεις για μία τελευταία φορά, αυτές που ό,τι και να είχες σε έκαναν να ηρεμείς. Για αυτά λοιπόν τα παραπάνω άξιζε που το έζησες.