Όλοι οι άνθρωποι έχουν φωτεινή και σκοτεινή πλευρά. Αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με το καλό και το κακό, όσο με τα θετικά και τα αρνητικά συναισθήματα. Αν διαχωρίσουμε αυτό το κομμάτι, έχουμε κάνει μια πολύ καλή αρχή ώστε να αποδεχτούμε και τις δυο μας πλευρές όπως τους πρέπει. Να εξηγήσω… Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Ακόμη και στα παραμύθια οι καλοί έχουν κακά στοιχεία κ το ανάποδο. Τίποτα δεν είναι μονόπλευρο. Μπορεί να έχεις την καλύτερη πρόσθεση για κάτι, αλλά κάπου στην ιστορία να πρέπει ή να συμβεί κάτι που θεωρείται κακό, άρα εκεί η πράξη δεν ξέρεις αν είναι περισσότερο καλή η κακή. Έχει να κάνει με την επίγευση που σου αφήνει, με το συναίσθημα, οπότε πράττουμε με βάση το ήθος και τις αξίες μας ο καθένας και ζούμε το αποτέλεσμα όπως κι να είναι, στο έπακρον!

Πιο συγκεκριμένα, όταν κάνουμε μια νέα γνωριμία και αφού παρατηρήσουμε ότι έχουμε κοινά σημεία με το εκάστοτε πρόσωπο, κινούμαστε είτε φιλικά είτε ερωτικά. Εάν υπάρχει θέληση και από την άλλη πλευρά, ξεκινάει μια ιστορία (δεν θα βάλω ταμπέλες, τις σιχαίνομαι!)με τις καλύτερες των προθέσεων. Αυτή η αρχή όμως δεν μπορεί να μας εγγυηθεί και την κατάληξη την ιστορίας… Πού θέλω να καταλήξω… Όλοι μας έχουμε χωρίσει. Είτε ήταν δίκη μας επιλογή είτε του άλλου. Όλοι μας έχουμε προδώσει και πληγώσει και σε φιλικό και σε πιο προσωπικό επίπεδο και αντίστοιχα έχουμε όλοι προδοθεί και πληγωθεί. Όλες αυτές οι ιστορίες αν ανατρέξουμε στην αφετηρία τους, είχαν θετικό πρόσημο, όμως το τέλος δεν γράφτηκε αίσιο. Για να μην λέω τα ίδια και χειρότερα μπορούν να συμβούν και σε οικογενειακό και σε επαγγελματικό επίπεδο κτλ. Σκληρό και τελευταίο παράδειγμα η ίδια η ζωή, τελειώνει με θάνατο. Με όποιον τρόπο. Οποιαδήποτε στιγμή.

Νιώθω ότι φεύγω από το θέμα και δεν θα το ήθελα, γι’ αυτό… οι περισσότεροι από εμάς τουλάχιστον μια φορά στην ζωή μας έχουμε περάσει στην άλλη πλευρά. Πιο γενικά θα μπορούσαμε να την πούμε σκοτεινή. Ειδικά τώρα, έχει πολλές ονομασίες. Κατάθλιψη, σκέτη θλίψη, αυτοκαταστροφικές τάσεις, κρίσεις πανικού ή άγχους, αυτοάνοσα, ψυχοσωματικά και πάει λέγοντας. Σε αυτή την πλευρά αν περάσεις, δεν υπάρχει γυρισμός. Είσαι καταδικασμένος θέλεις δεν θέλεις, να σε γνωρίσεις στο 100%… Αν είσαι από τους τυχερούς, θα κανείς ψυχοθεραπεία για όσο το χρειάζεσαι και αν και εφόσον το έχεις ανάγκη ,θα πάρεις και μια φαρμακευτική αγωγή. Αν τα καταφέρεις χωρίς τίποτα από αυτά, εγώ σε χειροκροτώ με την καρδιά μου.

Η σκοτεινή πλευρά είναι μαγική! Ζεις ένα roller coaster. Μπορεί ένας δυνατός έρωτας να σε πετάξει σε βαριά κατάθλιψη, ίσως ένας πολύ αγαπημένος σου άνθρωπος με τον θάνατό του να σε φέρει αντιμέτωπο με αυτοάνοσα νοσήματα. Όταν πας σε εκείνη την πλευρά, μην κανείς το λάθος και αρχίσεις να μοιράζεις ευθύνες δεξιά και αριστερά. Μαζί σου στο ότι κάποιοι με τον έναν η τον άλλον τρόπο έχουν μερίδιο ευθύνης, αλλά θυμήσου… ΕΣΥ είσαι εκεί και πρέπει να παλέψεις για ΕΣΕΝΑ! Κανείς δεν έχει θέση εκεί! Μονοθέσιο το όχημα, με σένα οδηγό. Επιβάλλεται να γίνεις καλά. Που μεταξύ μας μια χαρά είσαι και μόλις βγεις από τα σκοτάδια όλα θα είναι πολύ καλύτερα από πριν.

Στην αρχή θα είναι σαν να κολυμπάς σε μια απέραντη σκοτεινή θάλασσα, στην συνέχεια θα είναι σαν το ξεκαθάρισμα τις ντουλάπας, καλοκαιρινά πάνω, χειμωνιάτικα κάτω. Θα γίνει ξεκάθαρος ο καμβάς και θα γνωρίζεις πλέον ποια ρούχα σου κάνουν και ποια όχι. Όπου ρούχα, βάλε άνθρωποι. Κάπου εκεί θα αρχίσεις να αντιδράς σε καταστάσεις διαφορετικά από ότι πριν. Σαν ας πούμε να έκανες εντατικά μαθήματα μαγειρικής, βλέπεις πλέον διαφορετικά τα αγαπημένα σου κοψίδια στα Βλάχικα στην Βάρη. Τα εκτιμάς αλλιώς όλα, με άλλη μάτια, κυρίως θετική.

Αγαπημένε μου άνθρωπε, μπορώ εγώ να σου υποσχεθώ πως το φως μετά το σκοτάδι είναι τρομακτικά ερωτεύσιμο. Ξέρω ότι φοβάσαι και ότι η ψυχή σου πονά, αλλά πίστεψέ με, υπάρχει πολλή αγάπη μέσα σου και γύρω σου, απλώς τόσο καιρό δεν ήσουν μάλλον στο σωστό μέρος. Ξέρω καλά πως σε κάποιες στιγμές θα σε μισήσεις, θα σε κατηγορήσεις για ό,τι περνάς, αλλά άκου με καλά αγαπημένε μου άνθρωπε… αν πρώτος εσύ δεν σε αγκαλιάσεις μέσα στο σκοτάδι, όσους αγαπημένους και να έχεις γύρω σου, αν εσύ δεν σε αγαπήσεις μαζί με τα σκοτάδια σου, δεν θα βγεις στο φως. Και είναι άδικο. Γιατί το αξίζεις !

Η φωτεινή πλευρά είναι εκεί και σε περιμένει. Είναι ένα κομμάτι του εαυτού σου και όπως το αγαπούσες αυτό, έτσι πρέπει να κανείς και με το σκοτάδι μέσα σου. Μόνο αν τα φέρεις σε ισορροπία, θα βρεις τον εαυτό σου. Και δεν λέω “θα τον ξαναβρείς”, γιατί η βάση σου μπορεί να μείνει ίδια, αλλά μετά από το σκοτάδι, όλα είναι αλλιώς, έχεις να μάθεις πολλά για σένα. Όπως λοιπόν με σιγουριά σου λέω πως όλα θα πάνε καλά αρκεί να το πιστέψεις, έτσι πρέπει να σου πω πως καλώς ή κακώς η ζωή είναι θάλασσα και έχει κύματα. Έτσι μπορεί αυτή η φάση της ζωής να ξαναέρθει, αλλά πλέον θα είσαι ήδη γερά οπλισμένος, γιατί θα έχεις σύμμαχο τον ίδιο σου τον εαυτό. Να σε αγαπάς και να σε προσεχείς. Πάντα και παντού.

Τα δικά μου σκοτάδια, μου συστήθηκαν ως κρίσεις πανικού γύρω στα 15 μου. Για ένα συνεχόμενο εξάμηνο βρισκόμουν σε roller coaster όπως παρομοίασα και παραπάνω αυτές τις καταστάσεις (Δεν είμαι έτοιμη να γράψω λεπτομερώς για εκείνη την περίοδο, αλλά οποίος θέλει ειλικρινά είμαι ανοιχτή για οποιοδήποτε συζήτηση). 6 χρόνια μετά και κάνοντας στον εαυτό μου το δώρο της ψυχοθεραπείας, θέλω να πω σε όλους εσάς που τα βραδιά δεν μπορείτε να κοιμηθείτε, που η ζυγαριά σας έχει τρελαθεί είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω, που οι φόβοι σας κόβουν την καθημερινότητα, που τα συναισθήματά σας δεν είναι σε τάξη και κλαίτε πολύ η θυμώνετε πολύ και που σας συμβαίνουν όλα αυτά τα καθόλου χαριτωμένα… ότι όλα περνάνε!