Ερωτεύονται οι άνθρωποι ή απλά πειραματίζονται και πάλι από την αρχή μέχρι να βρουν το επόμενο; Υπάρχει αγάπη ή ο εγωισμός είναι εκείνος που λέει την τελευταία λέξη; Πώς γίνεται να αλλάζουν τόσο εύκολα, λες και πρόκειται για ένα ρούχο; Πόσο γρήγορα λένε το “σ’ αγαπώ” και λίγο μετά το παίρνουν πίσω; Έχει βρει κάποιος το αντίδοτο όταν θα ανοίξει η πληγή;
Γιατί δεν είναι ένα συγκεκριμένο φάρμακο που αγοράζεται από κάποιο φαρμακείο. Η αγάπη και η διάθεση είναι από τα πράγματα που δεν αγοράζονται. Κάπως έτσι γεμίσαμε δυστυχισμένους ανθρώπους. Κάπως καλύτερα θα νιώσουν, μόνο εάν οι ίδιοι σηκώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Πάντως στις δύσκολες στιγμές και εκεί που νομίζεις ότι χάνεσαι, κάτι συμβαίνει κι όλα πάνε καλά.
“Δεν υπάρχουν άγγελοι!” λέει ένα άσμα. Καμιά φορά όμως σκέφτεσαι πως δεν γίνεται να μην υπάρχουν. Δεν γίνεται να μην έχει περάσει κάποιος άνθρωπος τέτοιος από την ζωή σου, που να ήσουν ευγνώμων για την παρουσία του. Ακόμη και να μην έτυχε, γίνε εσύ για κάποιον. Όλοι είμαστε άγνωστοι μέχρι να γίνουμε γνωστοί. Κι όλα θα γίνουν πιο εύκολα, μα πάνω απ’ όλα πιο αληθινά.
Δέσποινα Γρηγοριάδη