,

Ήταν η πιο δύσκολη ευθεία της ζωής μου…

Ήθελα τα σώματά μας να φλέγονται από τον πόθο. Ήθελα ο έρωτας μας να μείνει δυνατός. Ήθελα να σε νιώθω μέσα μου κάθε ώρα. Ήθελα να σε βλέπω. Να αγγίζω το σώμα σου. Να φιλάω το χαμόγελο σου, να σε τσατίζω κι εσύ να θυμώνεις, να καυγαδίζουμε και μετά να τα ξεχνάμε όλα πάνω στης ηδονής την μελωδία. Ήθελα να σε κοιτάζω και να χάνομαι μέσα στης ματιάς σου την χιονοθύελλα.


Τόσο καιγόμουν για σένα. Τόσο κάηκα από εσένα. Τόσο με έκαψαν τα λόγια σου. Τσαλακώθηκα για να είσαι εσύ καλά. Τσαλάκωσα την ψυχή μου για μια στιγμή μαζί σου. Δεν κατάλαβες ποτέ πόσο σε αγαπούσα. Δεν κατάλαβες ποτέ πόσο πόνεσα. Δεν ήμουν τίποτα για σένα τελικά, παρά μονάχα ένα διάλειμμα από την βαρετή καθημερινή σου ζωή. Το παιχνίδι σου. Κι όταν το παιχνίδι τελείωσε, εγώ έφυγα. Έφυγα δίχως επιστροφή.

Βρέθηκα σε δίλημμα. Βρέθηκα στο δυσκολότερο σταυροδρόμι της ζωής μου. Βρέθηκα μόνη μου για να αποφασίσω. Ήταν η πιο δύσκολη ευθεία της ζωής μου. Προχώρησα. Σε έκαψα. Σε κατέστρεψα. Σε μίσησα. Δεν έχω τίποτα άλλο να νιώσω για σένα. Τα κατάφερες…


Χρυσάνθη Σ.


Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.


Create a website or blog at WordPress.com