Αγάπη σημαίνει νοιάξιμο, σημαίνει τρέλα για τον άλλον, σημαίνει να μην μπορείς να του κάνεις κακό όσο κακό κι αν σου έχει κάνει, σημαίνει ανιδιοτελής κατάθεση της ψυχής σου “εκεί”, όπου κι αν βρίσκεται, με όποιον άλλον άνθρωπο κι αν είναι. Σημαίνει ότι θα είσαι πάντα το στήριγμά του και το λιμάνι του, αν τύχει και χτυπήσει στα βράχια της ζωής. Εσύ θα είσαι εκεί. Σημαίνει ότι δεν μπορείς να του φερθείς άσχημα, δεν μπορείς να φανείς “λίγος”, δεν τον εκβιάζεις, δεν τον εκδικείσαι. Απλά τον αγαπάς και περιμένεις τη ζωή να πει την τελευταία κουβέντα.
Κι εγώ σ’ αγαπώ παθολογικά! Είσαι όλο μου το “είναι”, μετουσιωμένο σε έναν άλλον άνθρωπο. Όταν με αγαπάς, είμαι η πιο τρυφερή ύπαρξη στη ζωή σου και το ξέρεις. Όταν με υποτιμάς και προσβάλλεις τη νοημοσύνη μου, γίνομαι τίγρης. Κι αυτό το ξέρεις. Θέλω να μην δίνουμε δικαιώματα ο ένας στον άλλον να ανταλλάσσουμε πικρές κουβέντες. Μόνο να αγαπιόμαστε τρελά θέλω. Γιατί δεν το καταφέρνουμε;
Γιατί κάνεις τα μέσα μου να σπαράζουν και με αφήνεις να υποφέρω για πράγματα που μπορείς να αποφύγεις; Εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να νοιώσω ότι έχω κάνει τόσο κακό στην ψυχή σου, ότι σε έχω πληγώσει τόσο. Θα με αρρώσταινε, γιατί μόνο το καλό σου θέλω πάντα. Γιατί όταν πονάς εσύ, εγώ πονάω εις διπλούν. Γιατί όλος ο κόσμος μου είσαι εσύ! Αγαπημένοι και ενωμένοι δημιουργούμε μαζί μία κοσμογονική δύναμη. Η αγάπη μας μετακίνησε βουνά. Δημιούργησε σεισμό. Και τώρα ζούμε πάνω στα συντρίμμια. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό. Πρέπει να χτίσουμε μια νέα ζωή μαζί, που θα έχει γερά θεμέλια.
Δεν είμαι τέλεια. Κανείς δεν είναι. Προσπάθησα όμως να σε κάνω να ισορροπήσεις στη ζωή σου, να φωνάξεις για το δίκιο σου. Είμαι η πιο έμπιστη και αξιόπιστη φίλη σου. Είμαι αυτή που σε κοιτάει και λιώνει. Αυτή που σου συγχωρεί τα πάντα. Αυτή που ευγνωμονεί το σύμπαν και θεωρεί ευλογία τη σχέση αυτή. Αυτή που σε νοιάζεται περισσότερο από καθετί στη ζωή της. Αυτή που ακούει τη φωνή σου και χάνεται στον ήχο της. Αυτή που μπορεί να σταθεί βράχος που θα σκάνε τα κύματα για να μην σε πνίξουν και αλεξίσφαιρο για σένα, για να σε προφυλάξει.
Σ’ έχω λατρέψει. Ούτε είχες ποτέ, ούτε θα βρεις άλλη αγάπη σαν κι αυτήν. Θέλω να είμαι η μια και μοναδική που κι εσύ πραγματικά αγάπησες. Σου έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή. Μην μου την γεμίζεις πόνο και πίκρες. Σ’ αγαπώ τόσο πολύ! Δεν θέλω να δέσω τα φτερά μας με αλυσίδες, γιατί μετά δεν θα πετάμε, θα γκρεμοτσακιστούμε. Κι εγώ θέλω να πετάξουμε ψηλά, μακριά, στο σύμπαν μας που μας περιμένει και υπάρχει μόνο για μας και μέσα εκεί να νοιώθουμε ασφαλείς, αφού κανείς δεν μπορεί να μας αγγίξει. Εσύ κι εγώ. Μόνοι μας. Ελεύθεροι, αλλά ενωμένοι. Για πάντα.
Στέλλα Γ.