Πόσο ανόητα έπρεπε να φερθείς και να μην καταλάβεις πως αυτό που ήθελα εγώ δεν ήταν τα λεφτά σου, παρά στοργή, φροντίδα, αγάπη και τον έρωτα όταν θα ερχόταν, με τη σειρά που τα βάζω εγώ στο μυαλό μου; Πόσο δύσκολο σου ήταν να καταλάβεις πως μ’ είχες κερδίσει με το πρώτο σου βλέμμα, το πρώτο άγγιγμα των ψυχών μας, αφού πίστεψα εξαρχής, πως είχαμε γεννηθεί ο ένας για τον άλλον;
Αλλά θέλησες να διαψεύσεις το ένστικτό μου, πως θα ήμασταν μαζί για μια ζωή, ως το τέλος μας. Προτίμησες αυτό που σου χα πει εξαρχής πως σιχαίνομαι σαν το διάολο το λιβάνι, τα μεγάλα λόγια, τα κενά συναισθήματα, αλλά κυρίως εκείνα τα παραμύθια, που για την ηλικία μας πιστεύω πως υποτίμησες τη λογική μου κάκιστα. Και να πω πως δίνω δείγματα ότι πιστεύω κάποιον εύκολα, να πω πως δεν ξεκαθάρισα εξαρχής τη θέση μου, να μου πεις, λες αερολογίες. Αλλά τις αερολογίες, τις φαμφάρες και τις τυμπανοκρουσίες τις έθετες εσύ κι είχες και την ψευδαίσθηση πως θα γινόσουν πιστευτός απόλυτα και αληθινά.
Πόσο φτωχός στο μυαλό θα πρέπει να ‘ναι κάποιος, ώστε να παραμυθιάζεται τόσο εύκολα και τόσο ανενόχλητα, όταν γίνονται εμφανέστατα τα σημεία και τα τέρατα που ακολουθούν σκέψεις ή τάχα αποφάσεις… Πάντα ξεκαθαρίζω τη θέση μου και πάντα λέω πως τα χρήματα είναι για να μας διευκολύνουν κι όχι για να κατευθύνουν τις ψυχές μας ή να μας κρατούν δέσμιες κάπου, αν κι εφόσον τα συναισθήματα σβήσανε, χαθήκαν παντελώς. Μπορεί να μη σ’ αφήσαν να πιστέψεις στις δυνάμεις της ψυχής και της καρδιάς σου και να θέλησες να φανείς, να το παίξεις σε μένα λεφτάς, αλλά έπαιξες που λένε κι έχασες.
Τα παραμύθια κι ειδικά σ’ αυτές τις ηλικίες που είμαστε, είναι για να τα διαβάζουμε κι όχι για να τα χωνεύουμε αμάσητα και προκλητικότατα δοσμένα από κάποιες κενές αν μη τι άλλο ψυχές. Το ‘πες το παραμυθάκι σου και περίμενες εσύ από κάποιαν που δε μάσησε και τα τίναξε όλα στον αέρα μετά από 29 χρόνια γάμου για τα ψέματα και άλλα χίλια δυο, να σκύψει το κεφάλι της, όντας άνεργη ή μη έχοντας όπως μου λέγαν ακόμα και ασφάλεια υγείας! Κι όμως και ασφάλεια έκανα και επανατοποθέτησα τις ανάγκες και τα θέλω μου και δόξα τον καλό Θεούλη παλεύω με τ’ ασάλευτα, αλλά ποτέ η Παναγίτσα δε μου αρνήθηκε την προστασία της κι όποτε την είχα ανάγκη και την έχω, είναι δίπλα μου!
Άννα Ζανιδάκη