-Εεε! Ναι εδώ είμαι! Πώς κι από τα μέρη μου; Πώς και με θυμήθηκες; Άλλαξε κάτι; Θέλεις κάτι σημαντικό να μου πεις; Καλά είμαι και ξέρω πως είμαι καλό παιδί, όλοι είμαστε προφανώς, μέχρι να μας γυρίσει η βίδα. Αλλά τι έγινε; Πώς και με θυμήθηκες; Γιατί με θυμήθηκες;
Νομίζεις πως είμαι διαθέσιμη; Γιατί νομίζεις πως είμαι διαθέσιμη; Είναι τόσο σίγουρο; Σου έδωσα αυτό το δεδομένο; Αυτή τη γνώμη έχεις για μένα; Τι άλλαξε; Αφού ήσουν απόλυτος. Αφού με διέγραψες σε μια στιγμή. Δεν με αναζήτησες, δεν με κυνήγησες, δεν με δικαιολόγησες, ούτε καν απόρησες… Απλά τόσο εύκολα αποχώρησες!
Τότε είπες πως δεν σου αρέσουν αυτά που λέω, πως είσαι άνθρωπος που δεν ενοχλεί. Τώρα λοιπόν γιατί ήρθες να ενοχλήσεις χωρίς να σκεφτείς αν θέλω να σου δώσω αυτό το χώρο να μπεις στη ζωή μου, σε μια γωνιά να τρυπώσεις στη καρδιά μου, στο κορμί μου; Γιατί γύρισες;
Δεν μου έδωσες ευκαιρία τότε. Μου έδωσες μόνο απογοήτευση και πικρία κι ας ήταν μια βραδιά. Είπα ότι θέλω παραπάνω πράγματα και ένιωσα ότι εσύ δεν μπορείς να μου τα δώσεις, μα φυσικά δεν το αρνήθηκες, απλά εξαφανίστηκες κι έτσι με επιβεβαίωσες. Το σεβάστηκα όσο κι αν πληγώθηκα, γιατί αν και ήταν κάτι λίγο αυτό που ζήσαμε, για μένα ήταν κάτι παραπάνω, ήταν κάτι διαφορετικό, γλυκόπικρο, μα όχι τέλειο όσο κι αν συνέχεια επέμενες. Όπως δεν με ενόχλησες, έτσι δεν σε ενόχλησα ξανά κι εγώ, το σεβάστηκα όσο κι αν συχνά σε σκεφτόμουν…
Ήλπιζα αρκετό καιρό μήπως άλλαζες γνώμη, περίμενα τον ένα μήνα μετά τον άλλον, θυμόμουν τις όμορφες αστείες στιγμές και γέλαγα μόνη, θυμόμουν τις αισθησιακές στιγμές και φτιαχνόμουν μόνη… Και πάντα μέσα μου μια απορία, ένα παράπονο, μια πικρία γιατί; Περίμενα καιρό… Μια ερχόσουν στη σκέψη μου και μια έφευγες μέσα στην καθημερινότητα. Έλεγα δεν αξίζει να σκέφτομαι κάποιον που με απέρριψε ως άνθρωπο πρώτα από όλα, αφού δεν ήθελες ούτε καν μια ανθρώπινη επικοινωνία.
Αλλά δεν ξέρω τι θες τώρα και πας να τρυπώσεις πάλι στη ψυχή μου. Μια συγνώμη δεν θα κάνει θαύματα κι ούτε θα δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Δεν είμαι για ακόμα ένα βράδυ, δεν γράφω κάτι τέτοιο στο μέτωπό μου και συγνώμη αν σου έδωσα λάθος εντύπωση. Μη με χαραμίζεις για ένα βράδυ, σαν ένα αγαπημένο σου φαγητό που πόθησες μια νύχτα κι ύστερα μισοφαγωμένο το πετάς στα σκουπίδια. Έχω καρδιά και ψυχή, στα έδειξα τότε… δεν παρασύρονται όλοι σκεπτόμενοι μόνο σαρκικά. Θέλω κι άλλα πράγματα για να φτάσω στην κορυφή, την ουράνια ηδονή, στην ολοκληρωτική ηδονή της ψυχής.
Καιρός πια να μην υποτιμώ άλλο τον εαυτό μου, να διεκδικώ ότι μου αξίζει! Να μην συμβιβάζομαι με κάτι λιγότερο. Καλύτερα να μένω μόνη παρά να κάνω το χατίρι του άλλου για να μην τον χάσω! Τουτέστιν, αν ήρθες να μου δείξεις κάτι διαφορετικό πράξε το, αν όχι μπλόκαρέ με από τη ζωή σου κι όχι μόνο από τα social σου, αλλά να θυμάσαι ότι είναι και η τελική σου, διότι δεν θα υπάρξει επιστροφή. Και κάτι ακόμη, εσύ θα χάσεις!
Joanna Sou