Κάποιος λόγος θα υπάρχει που τα νερά του ποταμού πηγαίνουν μόνο μπροστά. Η φύση ξέρει ότι τίποτα δεν γυρίζει πίσω. Το ρολόι στον τοίχο, σου θυμίζει ότι όλα πάνε μόνο μπροστά. Το παρελθόν μένει πίσω και το μόνο που έχεις είναι το παρόν. Ούτε το μέλλον δεν ξέρεις. Έχεις μόνο το σήμερα. Η ζωή δεν έχει πισωγύρισμα. Ο μόνος δρόμος είναι να πας μπροστά και ας περπατάς σε άγνωστα, σκοτεινά και κακοτράχαλα μονοπάτια. Άλλωστε το φως θα το βρεις στο τέρμα της διαδρομής. Τίποτα δεν είναι εύκολο στην ζωή. Όλα είναι μαθήματα, διδάγματα και εμπειρίες για να μπορείς να ξεχωρίσεις την αληθινή ευτυχία. Ο δρόμος είναι μπροστά και αν τολμήσεις να κάνεις όπισθεν, θα φυλακίσεις τον εαυτό σου σε ένα κενό. Μια ζωή χωρίς νόημα, χωρίς ουσία.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πολλές επιλογές στην ζωή τους. Βασικά νομίζω κανείς δεν έχει άλλη επιλογή. Απλά το λάθος που κάνουν κάποιοι είναι να φοβούνται. Απλά στέκουν στο ίδιο σημείο και δεν κάνουν βήμα. Μπορεί να μείνουν εκεί για χρόνια. Τότε θα έρθει ο χρόνος και θα σου πει ήρθε το τέλος, δεν έκανες το βήμα και η ζωή τελείωσε… Δεν πρέπει να φοβάσαι, πρέπει να ελπίζεις, να διεκδικείς και να αγαπάς εσένα πιο πολύ από τον καθένα. Να λες στον εαυτό σου, προχώρα και στην επόμενη γωνία το όνειρό σου θα είναι εκεί να το αγκαλιάσεις. Κι αν το αγκαλιάσεις θα είναι πάντα δικό σου και θα συνεχίσεις για να αγκαλιάζεις καθετί καινούριο. Μόνο έτσι θα πας μπροστά και όσο πας, τόσο το φως θα γίνεται λάμψη και τόσο στο τέλος της διαδρομής θα νιώσεις γεμάτος και ήρεμος…
Άνδρεα Αρβανιτίδου