Αφήνουν οι πατούσες μου ίχνη στην άμμο. Το ελαφρύ κύμα τις εξαφανίζει. Καλοκαίρι με ηρεμία… Αλήθεια, πώς τα κατάφερα; Μόνο η ψυχή μου το ξέρει. Μεγάλη η βουτιά μέσα μου, την ώρα που με κατάπινε η άβυσσος. Πανικός, φόβος. Να το ονομάσουμε αγώνα επιβίωσης ή μήπως μονόδρομο; Έδωσα μια και κολύμπησα, ανέβηκα προς το φως. Χαμογελώ ραγισμένη, αλλά σώα, όπως αναδύομαι απ’ τα τρίσβαθα. Διαφορετική ωστόσο… Βλέπεις είδα τα πράγματα αλλιώς, σαν πυροτέχνημα έσκασε στο νου η απόφαση.