Σαν μπήκες στη ζωή μου, άλλαξαν όλα. Άρχισε να μεταμορφώνεται η ιδέα που είχα για την έννοια της αγάπης ως τότε. Μια εναλλαγή φωτεινών χρωμάτων στην καρδιά μου, μου επιβεβαίωνε πως εσύ έχεις μία ξεχωριστή θέση μέσα μου. Οι ανάσες της ζωής μου γύριζαν γύρω-γύρω, συγκλίνοντας προς το κέντρο της ψυχής μου.

Αρχικά δεν σε χόρταινα κι ήθελα κάθε μέρα για αγάπη να σου τραγουδώ. Τα λόγια μου ήταν αστείρευτα, όπως το νερό μιας πηγής που δεν ξέρει ξηρασία τι θα πει. Ο έρωτας ήταν δροσερός καθώς κυλούσε αγέρωχα ολούθε στο κορμί μου και με ένα μόνο άγγιγμά σου ξεδιψούσα το πάθος μου για σένα. Τυλιγμένοι στα φτερά ενός αόρατου αγγέλου, πάντα κι εσύ για αγάπη σιγοτραγουδούσες.

Μέρες πολλές κύλησαν από τότε. Χαθήκαμε, μα εμείς δεν γίνεται για την αγάπη μας να μην μιλάμε. Ξαναβρεθήκαμε, γιατί έτσι όριζε η μοίρα. Γιατί ο έρωτάς μας, είναι ένας κόσμος όλος, που βλέπουμε μονάχα εγώ κι εσύ. Γιατί εσύ είσαι τα πάντα γύρω από τον έρωτα. Μία αλήθεια είσαι που πνέει ζωή στα στήθη μου όλη μέρα. Μα σαν βραδιάζει, ανεμίζουμε χέρι-χέρι, ερωτευμένοι, δίνοντας λάμψη στο μαύρο του ουρανού και λίγο απ’ το χρώμα μας ρουφάει και το φεγγάρι.