Παράξενο, αλλά θεωρούσα πως χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, θα ήσουν πάντα δίπλα μου! Μια σχέση ζωής, που από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμασταν πάντα μαζί! Υπάρχεις σε όλες τις αναμνήσεις μου, πρωταγωνιστής ή κομπάρσος! Σε όλες τις διακοπές, ακόμα και τις ώρες εκείνες τις βαρετές του μεσημεριού, της απόλυτης καλοκαιρινής ζέστης, είσαι κάπου στο background, να δίνεις το παρόν στις ταινίες της ζωής μου.

Και μάλλον κάπως έτσι θεώρησα πως θα είσαι πάντα μαζί μου. Και σε παραμέλησα! Ήθελα άλλα…. να γίνω σπουδαία, να μεγαλώσω, να γίνω δική μου. Θέλησα να γίνω κάτι, για το οποίο όταν πέφτω το βραδύ να κοιμηθώ, θα με κάνει να νιώθω περήφανη! Επαναστάτησα, αλλά δεν με κατάλαβες, θεώρησες πως “δεν μου κάνεις πια”.

Τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια και η ορμή μας καταστάλαξε, νομίζω λίγο με αδίκησες, διάβασες λάθος τα σημάδια, θεώρησες πως ήσουν ένα σκαλί ν’ ανέβω, αλλά σου ξαναλέω… με αδίκησες. Συχνά η ανεξαρτησία παρερμηνεύεται σαν προδοσία. Νιώθεις προδομένος, γιατί η μικρή σου άβουλη ξανθούλα, μεταμορφώθηκε σε γυναίκα και διεκδίκησε επιλογές, προτάσεις και βλέμματα. Προδοσία δεν υπήρξε ποτέ! Μόνο εξέλιξη και πάθος για ζωή. Και ήσουν και εσύ μέσα σε όλες τις διεκδικήσεις μου, σε όλα όσα θα έκανα μετά! Σε όλα όσα ήθελα να κρατήσω και να συνεχίσω. Παρεξήγησες την γυναίκα μέσα μου, δεν με νίκησες κι εγώ σε έχασα!

Εσύ θεώρησα έβλεπες αυτά που οι άλλοι δεν μπορούν. Για ποιόν νομίζεις άλλαξα τόσο πολύ; Αλήθεια άλλαξα; Κοίτα με λίγο καλύτερα, θα δεις ακόμα το παιδιά του «τότε» που μέτραγαν τα αστέρια και εύχονταν να μείνουν για πάντα μαζί. Ή θα περάσεις προσπερνώντας, κοιτάζοντας άλλου, σαν κάποια που θες να αποφύγεις; Πάντως να ξέρεις πως θέμα «ανταγωνιστή» από εμένα δεν τέθηκε ποτέ, διότι πολύ απλά εσένα είχα διαλέξει από την αρχή!

Ελένη Ρέγγα