Ξαφνικά με ψάχνεις. Ξαφνικά με αγαπάς. Ξαφνικά ζητάς χρόνο από τον χρόνο μου. Ξαφνικά όλα όσα έψαχνες τα έχω εγώ. Τότε; Δεν τα είχα;

Τότε έβλεπες το μέλλον σου, όχι το μέλλον μας. Αυτή ήταν και η μεγαλύτερη διαφορά μας, ο τρόπος που βλέπαμε τη ζωή ήταν διαφορετικός. Αυτό μπήκε ανάμεσά μας τελικά. Το “εγώ” μας.

Δεν ήμασταν ποτέ μαζί. Ούτε σαν σκέψη. Οι δρόμοι μας πάντα θα ακολουθούν διαφορετική πορεία. Είμαστε σαν τις παράλληλες γραμμές που δεν τέμνονται ποτέ.

Ακόμα θυμάμαι τα “όχι” και τα “δεν μπορώ”. Ακόμα θυμάμαι όλα εκείνα τα βράδια που σε περίμενα κλαίγοντας. Ακόμα θυμάμαι τις πληγές που έσπειρες στην ψυχή μου. Ακόμα θυμάμαι…

Χρυσάνθη Σ.