,

Γέμισε ο κόσμος λίθους, μα αναμάρτητους δεν βλέπω πουθενά

Έλα φίλη μου, καταλόγισέ μου όλες τις ενοχές σου. Ας γίνω εγώ, ο καθρέφτης των ανεκπλήρωτων στη ζωή σου.


Έλα αγαπημένε, ρίξε πάνω μου όλο το βάρος των ονείρων σου που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ και μόνο αντίθετα τα πάει ο άνεμος. Άδειασε όλο το φορτίο της ταραγμένης ενηλικίωσής σου.

Έλα συνάδελφε να συγκρίνεις την ανωτερότητά σου με την ελλιπή γνώση της μόρφωσής σου, έτσι όπως διατάζεις για να γίνεις το κέντρο της προσοχής. Σκαρφίσου ό,τι ιδέα επιθυμείς για να καλύψεις το φόβο, μην τυχόν και μάθουν όλοι την αδυναμία να σταθείς οπουδήποτε.


Μια ερώτηση έχω μόνο… Πώς νιώθετε όλοι εσείς όταν κρίνετε έναν άνθρωπο; Συνεχίστε έτσι, ίσως κάποια στιγμή νιώσετε τη ματαιότητά σας και στρέψετε το λίθο στον εαυτό σας…

Στέλλα Σωτήρκου

Advertisements

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.


Create a website or blog at WordPress.com

Αρέσει σε %d bloggers: