Αναρωτιέμαι πώς φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο που πρέπει κάποιος να φταίει… Αγάπησες λιγότερο, ζήλεψα περισσότερο, έπεσα σε παγίδες γλυκές στο κοινό μας μονοπάτι ή μήπως κατά βάθος αγαπούσες μόνο τον εαυτό σου; Αναπάντητα ερωτηματικά που θα αιωρούνται στο νου μέχρι ν’ αποφασίσουμε την παραδοχή.
Να ξεστομίσεις την απλή κουβέντα “έφταιξα” και να συνεχίσουμε κι οι δυο την πορεία που μας γράφει η ζωή. Δύσκολη διαδικασία, φαντάσου όμως τη λύτρωση της ψυχής όταν βγει από μέσα σου αυτό το χτικιό που σε βασανίζει. Έφταιξα λοιπόν και τ’ ομολογώ. Εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να προχωράς μπροστά. Άφησέ με όμως κι εμένα να πάρω το δικό μου δρόμο με ηρεμία και γαλήνη πια…
Στέλλα Σωτήρκου