Ξέρεις τι είναι να ξυπνάς ιδρωμένη από τον ύπνο σου, γιατί ένιωσες την αφή που λάτρεψες; Σαν δαίμονας να μπαίνει μέσα σου η θλίψη και να σπαρταράς από τον πόνο αυτόν τον βουβό για ότι έχασες… Δεν άφησες τίποτα που να μην έδωσες, ούτε καν τα μυστικά σου και έφυγε, έφυγε μακριά. Γιατί; Πνίγηκε στην αγάπη;
Τι ζητάνε οι άνθρωποι; Τι παραπάνω να δώσεις, όταν έχεις χαρίσει τη ψυχή σου; “Θέλω να μείνω λίγο μόνος…”. Μόνος γιατί; Δεν μπορεί να πορευτεί ο άνθρωπος με μοναξιά! Άλλο μοναχικότητα, άλλο μοναξιά… Κοίτα εδώ μια αγκαλιά που σε περιμένει… Όχι, δεν μπορείς να την κοιτάξεις, να την νιώσεις. Δεν ήξερες καν γιατί την διάλεξες. Σαν κήπος χωρίς λουλούδια, χωρίς χρώματα, έτσι είναι η ζωή χωρίς εσένα. Κάθε βράδυ ένας παγωμένος τάφος το κρεβάτι και ένα σώμα να ξεθωριάζει με τον καιρό.
Αγάπη και ξανά αγάπη και πόσο τρόμο σου δημιουργεί ο χτύπος της καρδιάς μου! Δεν θα αφήσω ξανά χώρο στον πόνο αυτό, μου υπόσχομαι κάθε μέρα και αυτός γελάει ειρωνικά από τις γωνίες του σπιτιού που γέλια δεν ακούγονται… Γιατί να μένει πάντα ένας πίσω που αγαπά για δύο; Άδικη ζωή; Η λάθος στιγμή; Βρες και άλλη δικαιολογία. Άκου την αλήθεια! Λάθος επιλογή! Στην ερημιά σου και στην ανασφάλειά σου, άλλη μια επιλογή από τα μεταχειρισμένα. Μην προσδοκείς ότι θα αντέξει…
Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.🖤)