Σ’ όλα τα μάτια που με κοιτάζουν, κρύβονται τα δικά σου. Σε κάθε αγκαλιά που μέσα κλείνομαι, νιώθω τα χέρια σου. Το κάθε ξένο άγγιγμα, έχει κάτι από σένα… Με κλειστά τα μάτια έχω παραδοθεί στην δίνη του έρωτά σου. Ανήμπορη ν’ αντισταθώ, μεταφράζω κάθε λέξη με τη φωνή σου. Τα δικά σου λόγια ηχούν στ’ αυτιά μου, όποιος κι αν τα ξεστομίζει. Τα δικά σου χείλη ταξιδεύουν στο κορμί μου, όποιος κι αν με φιλάει. Κακέκτυπα αντίτυπα που μάταια προσπαθούν να σ’ αντικαταστήσουν…

Είσαι παντού! Είσαι παντού όσο κι αν προσπάθησα να σε ξεριζώσω από μέσα μου. Όσα λάθη σου κι αν στοίβαξα μπροστά μου, εμπόδιο για να μη σε βλέπω, να μη σε σκέφτομαι, να μην γυρίσω. Όσα ψέματά σου κι αν στερέωσα στα τείχη της ψυχής μου, με μια σου σκέψη γκρεμίζονται και ερείπια κείτονται μπροστά στα πόδια μου.

Άνιση η μάχη με την καρδιά. Όσα λογικά κι αν της προτάξω, με μια ανάμνηση των ματιών σου, με μια ανάμνηση των χειλιών σου, χτύπημα κάτω απ’ τη μέση που με κάνει πάλι και λυγίζω. Κρασί που με μέθυσε η γεύση σου κι αντίδοτο δεν έχει πουθενά. Καμιά αγκαλιά, κανένα φιλί, κανένα “σ’ αγαπώ” δεν φτάνει να αγγίξει την ψυχή μου. Την ψυχή που μια σου σκέψη αρκεί για να την πυρπολήσει.