Το υποσυνείδητο ξεκινάει το παιχνίδι με το μυαλό. Ξεκινάει ένα ταξίδι σε μονοπάτια που θα ήθελες να περπατήσεις. Σε μονοπάτια που φοβήθηκες να σταθείς. Τα απέφυγες και έτρεξες μακριά.

Τα όνειρα ήρθαν να σου θυμίσουν ότι αυτό το μονοπάτι δεν χάθηκε. Πάντα θα περιμένει να βρεις την δύναμη να το διαβείς. Όνειρα όμορφα που γεμίζουν την ψυχή με γαλήνη. Όνειρα αγάπης που κάνουν την καρδιά να χτυπάει σε τρελούς ρυθμούς. Τέτοια όνειρα τα λαχταράς. Προσμένεις να έρθει αυτή η αγάπη, να ζήσεις, να χορέψεις σε αυτό τον μελωδικό ρυθμό.

Υπάρχουν όμως και αυτά τα όνειρα που είναι βουτηγμένα στο σκοτάδι, στην απόγνωση. Οι εφιάλτες είναι όλα αυτά που φοβόμαστε, το υποσυνείδητο δεν ξεχνάει. Στιγμές άγχους, μετατρέπονται σε εφιάλτες. Πολλές φόρες δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Όνειρα βουτηγμένα στο αίμα.

Σε πολλά όνειρα προσπαθείς να ξεφύγεις, από τι δεν ξέρω. Ίσως από την ίδια την ζωή που σε πονάει. Από το μαχαίρι που μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην ψυχή. Τρέχεις να σωθείς από αυτό που στην πραγματική ζωή δεν τολμάς.

Μια διαφορετική ζωή στα όνειρα, μια ζωή γεμάτη δαίμονες, μα και νεράιδες. Σκοτάδι, μα και φως. Προσπαθείς να πιαστείς από το αδύνατο. Είναι και κάποια όνειρα που δεν θέλεις να τελειώσουν, θέλεις να χαθείς μέσα τους και να μην ξυπνήσεις ποτέ. Όνειρα γεμάτα χαρά και αγάπη. Όνειρα με αγαπημένα πρόσωπα, όνειρα που ζεσταίνουν την ψυχή σου.

Είναι εκείνη η στιγμή που πιστεύεις ότι ο χρόνος σταμάτησε ή τουλάχιστον έτσι ελπίζεις. Ελπίζεις πως όταν ξυπνήσεις, θα συνεχίσεις να ζεις το όνειρο…

Της Άνδρεα Αρβανιτίδου

https://www.andreaarvanitidou.com/