Όσο πλησιάζουν οι Απόκριες, νιώθω ότι οι μάσκες θα με τρομοκρατήσουν για μια ακόμη χρονιά.

Στα νιάτα μου μ’ άρεσε κιόλας να τριγυρνώ με περούκες τρελές, να πίνω και να χορεύω στους ξέφρενους ρυθμούς. Ήμουν νέα κι ανυποψίαστη.

Τώρα πια δε θέλω ούτε μάσκα ν’ αντικρύσω, ούτε καρναβαλικό μακιγιάζ. Ενηλικιώθηκα αρκετά για τέτοιου είδους παραστάσεις. Ίσως επειδή η μάσκα έχει γίνει αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινότητάς μας και δηλώνει την υποκρισία που κυριαρχεί..

Σου χαμογελώ και θέλω να σε βρίσω.
Σ’ αγαπάω, αλλά θέλω να σε πατήσω κάτω.
Μου λείπεις και σε μισώ γι’ αυτό.
Θέλω να βρεθούμε και ψάχνω τρόπο να σ’ αποφύγω.
Σε συγχαίρω για την επιτυχία σου, αλλά εύχομαι να κατατροπωθείς.

Πότε θα πέσουν οι μάσκες;

Της Στέλλας Σωτήρκου