Πολέμησε! Μην τα παρατάς και πιστεύεις πως οι αντοχές σου τελείωσαν ή λήγουν, όπως σ’ άφησαν να λήξεις εσύ, ως ένα επιβεβαιωμένο γραμμάτιο. Συνθηκολογείς μόνο με τον εαυτό σου και προσπαθείς να δώσεις να καταλάβει ο καλός και ο κακός συνάμα, πως δεν τους χωρίζει τίποτα, αλλά συνάμα θα πρέπει ο ένας να σταθεί δίπλα στον άλλον. Δεν πρέπει να αποσχιστεί ο ένας απ’ τον άλλον, γιατί θα βρει ευκαιρία το χειρότερο συναίσθημα που λέγεται εγωισμός και θα εισβάλλει στα εσώψυχά σου. Έχει τόση δύναμη που δε θες να δεις να νικιέσαι απ’ αυτόν, όσο και αν παλεύεις να ορίζεις τα “πρέπει” και τα “θέλω” σου.
Πολέμησε στη μάχη της ζωής, να αναδειχθείς εσύ ο νικητής, μα κι αν πάλι χάσεις, δεν πειράζει, θα ‘χεις παλέψει να ανταποκριθείς επάξια των δυνατοτήτων και των δυνάμεών σου. Μη φοβάσαι να ριχτείς στην αρένα της ζωής σαν λιοντάρι και απ’ τους βρυχηθμούς σου να κάνουν πίσω οι φόβοι και να παραμεριστούν τυχόν ανασφάλειές σου.
Στεκόμαστε με αγάπη στα λάθη μας, δεν μας κατακρεουργούμε και προσπαθούμε να μη γίνουμε επαναλαμβανόμενες φορές, μάρτυρες της επιβεβαίωσής τους. Στηρίζουμε τους εαυτούς μας, κυριαρχούμε στα “θέλω” μας, αρκεί να ‘ναι βατά και έγκυρα, προσβάσιμα και απόλυτα ειλικρινή και αξιοπρόσεκτα.
Δεν χτίζουμε πύργους στην άμμο, παρά κοιτάμε τα θεμέλια τους, σχέσεις, υποδομές φιλίας και ότι άλλο θέλουμε να δημιουργήσουμε, να ‘ναι σταθερό και σίγουρο, ποτέ επίπλαστο και προσεχές. Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μας αντιμετωπίσει ως λάφυρο στον δικό του τον πόλεμο, να μας κερδίσει ως αντικείμενα ευχαρίστησης και όρεξης, ανοίγοντάς του μετέπειτα άλλα κουτάκια του εγκεφάλου του, που ίσως έρθουν προς ρήξη μαζί τους και θελήσουν τις δικές σας, τις δικές μας, αιματηρές παρουσίες σε εγκλήματα πάθους, εγωισμού, κυρίως εκείνου του πληγωμένου, που ως άγριο θηρίο διεκδικεί τη λίστα της σαρκοφαγίας του.
Άννα Ζανιδάκη