Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και ανέθεσε ρόλους και επιτεύγματα. Κυνήγησε το όνειρό σου και προσπάθησε να θυσιάσεις ότι εσύ πιστεύεις πως αξίζει, για να το δεις κάποια στιγμή να πραγματοποιείται. Καθήλωσε τα “θέλω” σου σε εκείνη την εξέδρα που θα αναδείξει το κυνήγι σου, όχι των Μαγισσών, αλλά εκείνων των επιδιώξεων που δε θα αθετήσουν επουδενί το λόγο σου και τη βαρύτητά του.

Στρώσε τα δικά σου κιλίμια δημιουργίας, με σεντόνια κατάλευκα και αγνά, τις σκέψεις και τις διαδικασίες πρόσβασής τους σ’ αυτές. Η κλίνη των ονείρων σου ποτέ να μην είναι βαρετή και ευκολοδιάβατη, παρά να ‘ναι σημαντική και καλυμμένη με την δική σου αξία και τη δική σου αξιοπρέπεια. Μη νιώθεις εύκολα να δίνεσαι και να παραδίνεσαι στα όνειρα του άλλου, που ίσως να ‘ναι κρεματόρια για τα δικά σου και να στοιχειώνουν τα αγνά σου όνειρα με θυελλώδεις διαμαρτυρίες του “είναι” σου, αφού άστοχα κι απερίσκεπτα τα καλωσόρισες σ’ αυτήν.

Ανάθεσε έργα και ημέρες τέτοιες, ώστε να μην είναι βαρετές, παρά να ‘ναι εργατικές και πολυάσχολες, καθώς το μυαλό για να λειτουργήσει, ίσως και να ‘ναι αναγκαία κάποια μικρή πίεση, κάποιο τυχόν ξεπέρασμα, προσπέραση του δικού σου τρόπου σκέψης και της άλλης πλευράς συνδιάσκεψης. Πάντα να ‘σαι έτοιμος να αντισταθείς και να αντιδράσεις, να πάψεις τα κακόβουλα σχόλια, γιατί ίσως κι εκείνοι δεν ήταν σε θέση να δουν και να αντιληφθούν ότι εσύ κατάλαβες, μα κυρίως πρόλαβες, για το καλό του εαυτού σου και των γύρω σου. Τριγυρίζεις σαν τη μέλισσα τη γύρη, μα το λουλούδι το καθένα αν έχει να σου προσφέρει αλήθεια και εντιμότητα, παρρησία και θάρρος, ίσως να πρέπει να εκμαιεύεις τρόπους και συνήθειες, συνδιαλλαγές και επιδιώξεις.