-Φθινοπώριασε κιόλας; Τι αέρας κι αυτός!
-Ναι φίλη! Να βγάλουμε έξω τα αγιοδημητριάτικα!
-Είσαι τελείως τρελή! Εδώ ο κόσμος καίγεται!
-Και τι να κάνω δηλαδή; Να μείνω μέσα και να κλαίω τη μοίρα μου; Φτάνει πια μ’ αυτό το σενάριο!

Πόσο γκρίζο ακόμα; Μήπως να το δούμε λίγο αλλιώς; Η ζωή είναι τόσο όμορφη και μικρή για να την σπαταλάμε με ανούσια θλίψη. Η χαρά κρύβεται στα πιο απλά και καθημερινά. Και το κυριότερο, χωρίς κανένα κόστος.

Μια καλημέρα κι ένα χαμόγελο στον άνθρωπο που σου δίνει τον καφέ στο χέρι δεν βλάπτει κανέναν. Ίσα – ίσα γεμίζει με φως μια στιγμή και στους δυο. Μια καλή κουβέντα σ’ ένα φίλο που μπλοκάρει απ’ την τρέλα της εποχής. Δεν κοστίζει, αλλά ανακουφίζει. Και σηκώνει το κεφάλι ψηλά, για να συνεχίσει. Μια αγκαλιά στο παιδί που γκρινιάζει, γιατί δεν ξέρει τι να αποφασίσει. Κι η μαγεία συνεχίζεται…

Χτυπά η καταιγίδα. Ευλογημένη βροχή! Η φύση βλέπεις, δεν γνωρίζει μέτρα και ανθρώπινους κανόνες. Ανθίζει με τον δικό της ρυθμό. Τώρα γδύνεται από την ομορφιά της και την άνοιξη στολίζεται. Και μια προσωπική νότα ευτυχίας… σε λίγο καιρό, έρχονται Χριστούγεννα!

Της Στέλλας Σωτήρκου